Μια ακολουθία κακών νόμων

Το λατινικό γνωμικό dura lex sed lex, είναι η αγαπημένη φράση εν έτει 2021 στην Ελλάδα, για κόσμο που σχετίζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με την εξουσία.

Η κυβέρνηση ήταν ιδιαίτερα παραγωγική νομοθετικά, τον ένα χρόνο της καραντίνας. Δυστυχώς, παρήγαγε μια ακολουθία κακών, έως πολύ κακών νόμων.

Ο νόμος για τη συνεπιμέλεια, είναι ίσως ο πιο κακός από όλους. Περιπτωσιολογεί, όπως οι περισσότεροι νόμοι που ψηφίζει αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία και ανοίγει ένα μεγάλο ζήτημα, δημιουργώντας μεγάλες πιθανότητες για περισσότερα προβλήματα από αυτά που φιλοδοξεί να λύσει, με πολύ επικίνδυνο τρόπο.

Ο νόμος για την εργασία ουσιαστικά νομιμοποιεί ένα ελαστικό εργασιακό περιβάλλον για τη νέα εργατική βάρδια. Τους ανθρώπους δηλαδή που είτε με πτυχίο, είτε χωρίς, είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν «βολικά» για άλλους. Οι δε θεωρίες και δικαιολογίες για ανταλλαγή «χρήματος με είδος», με τα ρεπό δηλαδή, που ο υπουργός κ. Χατζηδάκης είπε ξεκάθαρα και ουσιαστικά δεν διαψεύστηκαν ποτέ, φέρνουν ειρωνικά χαμόγελα στον μέσο πωλητή ή υπάλληλο γραφείου.

Ο νόμος για τα πανεπιστήμια δεν είναι απλά κακός. Είναι επικίνδυνος. Η υπουργός Παιδείας είναι εκδικητική απέναντι στην πανεπιστημιακή κοινότητα, οικοδομώντας το χειρισμό πάνω σε μια απόλυτα προσωπική της θεωρία για το τι είναι πανεπιστήμιο στην Ελλάδα. Η κα Κεραμέως αποκτάει τη σχέση της με την ελληνική εκπαίδευση μόλις τώρα, που υπουργεύει επ’ αυτής και αυτό δεν ήταν ποτέ καλός οιωνός για τη συγκεκριμένη πολιτική θέση.

Ο νόμος για τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση είναι απολυταρχικός. Ήρθε να αντικαταστήσει έναν προβληματικό νόμο που άφησε στη μέση την απλή αναλογική και επιχείρησε να δημιουργήσει «κουλτούρα συνεργασίας» σε μια βαθύτατα διχασμένη πολιτική σκηνή. Ο κ. Βορίδης που εισηγήθηκε την «κοινοβουλευτικοποίηση» της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ένας δεδηλωμένος οπαδός της απολυταρχίας και η σχέση του με το φιλελευθερισμό είναι μικρότερη και από το χρόνο που χρειάζεται ο Νίκος Χαρδαλιάς για να πει «clusters» μπροστά σε μια κάμερα.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι απόλυτος γνώστης όλων αυτών. Στην πράξη, είναι θιασώτης μιας παλιάς, όσο και οι πέτρες, αντίληψης, ότι στο δρόμο για το φιλελευθερισμό, θα σας ταράξουμε στις ανελευθερίες. Αυτό βέβαια κάνει την κυβέρνησή του ελάχιστα φιλελεύθερη και τη ροπή της στον κακό λαϊκισμό, ισχυρότερη.

Στις ίδιες σελίδες γνωμικών για κάθε χρήση, δίπλα στο dura lex sed lex, υπάρχει και το audiatur et altera pars, ακούστε και την άλλη πλευρά.

Αυτά όμως, το σωτήριο πανδημικό έτος 2021 στην Ελλάδα, είναι μικρές δημοκρατικές λεπτομέρειες που δεν γοητεύουν…