Το μαρμάρινο «Ζευγάρι»…

Τον Αύγουστο του 1996 ο Δήμος Ιωαννιτών, υπό τη δημαρχία του Λευτέρη Γκλίναβου, διοργάνωσε ένα συμπόσιο γλυπτικής. Δώδεκα γλύπτες, όχι μόνο Ηπειρώτες, φιλοτέχνησαν τα έργα τους στην παραλίμνια περιοχή. Βασίλης Βασίλι, Διονύσης Γερολυμάτος, Κώστας Δικέφαλος, Τάκη Κοζόκος, Χρήστος Λαζαράκης, Χρήστος Λάμπρου, Ευδοκία Παπαγεωργίου, Νίτσα Παπακώστα-Συνίκη, Χρήστος Ρηγανάς, Κυριάκος Ρόκος, Γιώργος Χουλιαράς και Θεόδωρος Παπαγιάννης, οι γλύπτες.

Ο γιαννιώτης γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής του συμποσίου, φιλοτέχνησε ένα γλυπτό που με την πάροδο του χρόνου έγινε ιδιαίτερα αγαπητό και πολυφωτογραφημένο από Γιαννιώτες και μη και που αποτελεί πια σημείο αναφοράς. Τοποθετημένο σε μια στροφή του παραλιμνίου δρόμου, ένα επιβλητικό μαρμάρινο «Ζευγάρι» που «κοιτάει» προς το Κάστρο.

Ο ίδιος ο δημιουργός  έχει γράψει για το γλυπτό του (σε έκδοση του Δήμου Ιωαννιτών, αποτέλεσμα του συμποσίου γλυπτικής): «Για το έργο μου δεν αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω εξηγήσεις. Πιστεύω πως είναι απλό και κατανοητό. Εν πάσει περιπτώσει αυτό πρέπει και όχι εγώ με τα λόγια να δώσω απαντήσεις στα ερωτήματα του θεατή στο μακρύ του ταξίδι μέσα στον χρόνο. Θα πω μόνο τούτο: ήθελα με το έργο αυτό να συγκεράσω πολλά πράγματα να κάνω κάτι που εκφράζει τη δουλειά μου θεματικά και φορμαλιστικά. Και διάλεξα το ζευγάρι που για μένα αποτελεί βασικό κύτταρο της κοινωνίας. 

Αυτό δημιουργεί την πόλη και η πόλη υπάρχει γι’ αυτό. Θέλησα μια φόρμα απλή, λιτή, δωρική, κατανοητή έχοντας πάντα κατά νου πως ρίχνω γέφυρα προσέγγισης και κατανόησης στον πολίτη του σήμερα και του αύριο και ήθελα να τοποθετηθεί εκεί απέναντι απ’ τα φοβερά Μπουντρούμια του Κάστρου να μείνει σαν στοιχείο για όλους αυτούς που μαρτύρησαν και χάθηκαν ταπεινωμένοι χωρίς απολογία παίρνοντας το παράπονο μαζί τους» …