«Η κούκλα δεν υποκρίνεται, είναι ο χαρακτήρας της»

Ο Σωκράτης Παππάς δίνει ζωή σε κούκλες. Είναι πιο σύνθετο από όσο διαβάζεται, ειδικά αν ακούει κανείς τον ίδιο να το περιγράφει. Το κάνει, στον «Τύπο», λίγο πριν τα γενέθλια του Antrala Puppet Theater και είναι πολύ πειστικός.

Πώς είναι η διαδικασία από την κατασκευή της κούκλας μέχρι να της δώσεις ζωή; 

Όταν φτιάχνεις ένα πλάσμα, αν έχεις σχέδιο, πατάς σε αυτό. Αν το φτιάχνεις χωρίς σχέδιο, ανάλογα με τι υλικό το φτιάχνεις, η όλη η διαδικασία είναι το πλάσιμο, η γλυπτική, το στέγνωμα, το τρίψιμο, η βαφή, να περαστούν μαλλιά κ.λπ. Είναι μια μαγική διαδικασία γιατί είσαι ο δημιουργός του πλάσματος, στην ουσία. Αφού τελειώσει η κατασκευή, η διαδικασία να δώσεις ζωή στην κούκλα, ακούγεται και είναι παραμυθένια. Είναι ο μαγικός κόσμος του θεάτρου στην ουσία. Δεν περιγράφεται αλλιώς.

Επειδή συχνά οι παραστάσεις «προκαλούν» και τη συμμετοχή του κοινού, αλλάζουν συμπεριφορά οι κούκλες;

Όχι, οι κούκλες δεν επηρεάζονται.

Το Antrala Puppet Theater τι είναι;

Είναι μια ομάδα κουκλοθεάτρου που στόχος της είναι να προωθήσει την παράδοση του κουκλοθεάτρου μέσα από παραστάσεις και εργαστήρια. Όλα αυτά, μέσω της κούκλας, που είναι το μέσο επικοινωνίας. 

Η ανταπόκριση του κόσμου ποια είναι; Σε ποιους απευθύνεται κυρίως;

Απευθύνεται σε όλους, σε ενήλικες και παιδιά. Είναι δύσκολο για τον κόσμο να το συνειδητοποιήσει αυτό. Εγώ όταν κατάλαβα ότι υπάρχουν παραστάσεις για ενηλίκους, μου ‘ρθε λίγο μια… αντράλα στο κεφάλι. Οι μεγάλοι το σνομπάρουν γενικά, όμως το κουκλοθέατρο είναι μαγικό, ακριβώς επειδή είναι σνομπαρισμένη τέχνη. Δεν έχει αναμιχθεί με τις άλλες τέχνες, στις οποίες πάνε όλοι (θέατρο, μουσικές, παραστατικές τέχνες κ.λπ.) Γι αυτό έχει και μια άγρια ομορφιά που το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον και συναρπαστικό.

Τελικά, τι είδους κουλτούρα είναι; Μαζική ή ειδική;

Είναι κάτι πιο ειδικό. Για μένα τουλάχιστον. Ο κόσμος το μαθαίνει, αλλά η σχέση χτίζεται σιγά-σιγά

Στα Γιάννενα που έχει φτάσει αυτό το «χτίσιμο»;

Στα Γιάννενα τα τελευταία 3 χρόνια, όσο πάει και μαθαίνεται. Αυτό συμβαίνει χάρη και στην παγκόσμια ημέρα κουκλοθεάτρου που διοργανώνεται εδώ,  σε συνεργασία με την Unima Ελλάς, οπότε κάθε χρόνο έχουμε και περισσότερα παιδιά, περισσότερους ενήλικες, παππούδες, γιαγιάδες…

Το φεστιβάλ που κάνετε, τι είναι ακριβώς;

Στην ουσία κλείνουμε τα 2 χρόνια και είπαμε να το γιορτάσουμε με εργαστήρια, παραστάσεις και ομιλίες πάνω στο κουκλοθέατρο. Υπάρχουν πολλές εκπλήξεις στο πρόγραμμα.

Έχεις μια αγαπημένη κούκλα από αυτά τα 2 χρόνια;

Υπάρχουν πολλές αγαπημένες. Αλλά κάποτε,  είχε γίνει μια κούκλα για ένα θέατρο στην Αθήνα, που δεν πρόλαβα να της δώσω ζωή. Της έδωσα λίγο δηλαδή, αλλά μου κακοφάνηκε, γιατί την έδωσα πριν τη γνωρίσω καλύτερα. Τη θέλω πίσω, πως το λένε… Είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι έτσι κάτι που φτιάχνεις με αγάπη και είναι στην ουσία δικό σου.

Αν το δώσεις, θα φτιάξεις κάτι άλλο ίδιο;

Ίδιο δεν θα γίνει. Δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Γιατί δεν είναι η ίδια στιγμή και το ίδιο αποτέλεσμα, η ίδια ανάγκη…

Πόσο χρόνο παίρνει να γίνει μια κούκλα;

Οι περισσότεροι με ρωτάνε αν τις φτιάχνω εγώ. Είναι άγνωστο γενικά ότι οι κουκλοπαίχτες συνήθως είναι και κατασκευαστές. Ο χρόνος ποικίλει, ανάλογα την τεχνική. Υπάρχουν αρκετές: η μαριονέτα, η γαντόκουκλα, η επιτραπέζια και φυσικά το υλικό: χαρτοπολτός, ξύλο, αυτά χρησιμοποιώ κυρίως εγώ.

Σου ζητάνε «διακοσμητικές» κούκλες;

Τους απαντάω «πάρε μια έτοιμη». Δεν είναι ανάγκη να τη φτιάξω εγώ αυτή. Ασχολούμαι με τις θεατρικές κούκλες.

Η πιο περίεργη που έχεις φτιάξει; Όρισέ το εσύ το «περίεργη»

Περίεργη δεν ξέρω. Να σου πω για την πιο αγαπημένη πρώτα. Είναι ο Μανού, που παίζει στην παράσταση με κάτι μπαλόνια. Η πιο περίεργη νομίζω ότι είναι ο Μήτσος. Είναι ένας τύπος που έπαιζε στην παράσταση ενηλίκων και είναι λίγο παράξενος.

Είστε και ηθοποιοί; Τι είστε τελικά

Το κουκλοθέατρο είναι μαγικό σου λέω, κάνει και καλό, να ξέρεις. Παντού, σε όλα. Έχει στοιχεία γλυπτικής, θεάτρου, μουσικής, ραπτικής, όλο το πακέτο. Κάνει καλό τελικά, γιατί μέσα από την κούκλα γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος, πιστεύω.

Αυτό το κερδίζει κάποιος που βλέπει μια παράσταση;

Πιστεύω πως ναι. Η κούκλα δεν είναι ηθοποιός, δεν υποκρίνεται, είναι ο χαρακτήρας της. Σε κάνει καλύτερο και υπεύθυνο σαν άτομο. Με τον Μανού έχω δει δύο όνειρα, ότι καίγεται σε ένα τζάκι και ότι τον κλέβουν. Γι αυτό σου λέω ότι είναι δύσκολο να αποχωριστείς κάτι που έχεις φτιάξει. Για παράδειγμα, προσέχω πολύ πώς θα τις τοποθετήσω μετά την παράσταση, υπάρχει μια ειδική σχέση με τις κούκλες.

Info

Όλο το πρόγραμμα του Antrala Puppet Theater γι αυτό το σαββατοκύριακο, είναι εδώ