Η δημιουργική γραφή και το «σημάδι της 7»: τι μπορεί να συμβεί στη Βίτσα

Στη Βίτσα, σε ένα από τα «κρυφά» της σημεία, στο ανακαινισμένο αρχοντικό της οικογένειας Γιαννή, στην «Επέκεινα χώρα», συμβαίνει αυτές τις μέρες ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής.

Η πρώτη σκέψη είναι ότι «παράγιναν πολλά τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής», που σε ένα μεγάλο βαθμό «πατάνε» πάνω στην τάση της εποχής και τη συγγραφική έκρηξη. Ωστόσο, αυτό στη Βίτσα είχε διαστάσεις που το έκαναν μοναδικό.

Ο Μιχάλης Σπέγγος ήταν ο βασικός «δάσκαλος» στο σεμινάριο που έγινε στο δασκαλοχώρι του Ζαγορίου. Με ένα διαφορετικό μπλουζάκι κάθε μέρα, την πρώτη φορά με ένα μήνυμα για τα μπεστ σέλερ «γιατί δεν πρέπει να ξεκινάμε για να γράψουμε μπεστ σέλερ», τη δεύτερη του ΠΑΣ Γιάννινα «γιατί δεν είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου, αλλά είναι αυτή που μου αρέσει» και την τρίτη με ένα από τα φετινά του «Θυμωμένου Πορτραίτου» «γιατί είναι ένα ωραίο μπαρ που κάνει πολλά ακόμα πράγματα», έδωσε το μήνυμα ότι «ο συγγραφέας πρέπει να γράφει αυτό που του αρέσει». Ο Μιχάλης Σπέγγος ετοιμάζεται να εκδώσει το επόμενο βιβλίο του από τις εκδόσεις «Διόπτρα», μέσα στο προσεχές διάστημα.

Από τη «Διόπτρα» ήρθε και ο Γιάννης Πλιώτας, editor στις εκδόσεις, ο οποίος μίλησε την Κυριακή το πρωί για όλους τους πιθανούς (και μερικούς απίθανους) τρόπους έκδοσης ενός βιβλίου, για τα θετικά, αλλά και τα σκοτεινά σημεία της εκδοτικής αγοράς, το ελληνικό κοινό, τους αριθμούς πωλήσεων που είναι ή και δεν είναι αληθινοί (αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει στην Ελλάδα), για τη διαδικασία της έκδοσης από την έγκριση μέχρι το βιβλιοπωλείο, γενικώς για τα πάντα.

«ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ 7»

Εκεί όμως που το σεμινάριο πήρε άλλη διάσταση και αξία, ήταν όταν ο Μιχάλης Σπέγγος κάλεσε τον Φάνη Τζιόβα που μένει και εργάζεται στα Άνω Πεδινά πλέον.

Η αποκάλυψη, είναι ότι ο ίδιος ο ήρωας ενός διηγήματος είπε την ιστορία του. Πρώτα, αυτή ειπώθηκε από τον Μ. Σπέγγο στην «Εντεκάδα», τη συλλογή διηγημάτων για το ποδόσφαιρο.

Τώρα, την είπε ο ίδιος ο Τζιόβας, 35 χρόνια μετά την τραγωδία της Θύρας 7 στο Καραϊσκάκη, της οποίας ήταν μέρος. Ήταν ο «19^ος νεκρός» που όμως κρατήθηκε τελικά στη ζωή, παρότι μεταφέρθηκε ως θύμα στο νεκροτομείο.

Η ιστορία από μόνη της, έχει τεράστια δύναμη. Δεν χρειάζεται να είναι η «καλή ιστορία», αλλά έχει σημασία πώς θα την πεις. Φυσικά, στις σπάνιες περιπτώσεις που τη διηγείται δια ζώσης ο ίδιος ο ήρωας, τότε αυτή ζωντανεύει.

Ο Φάνης Τζιόβας περιέγραψε πως το 1981 ξεκίνησε από το αποκλεισμένο από τα χιόνια χωριό με τα πόδια μέχρι το Καλπάκι μετά στα Γιάννενα και μετά στην Αθήνα, για να πάει να δει τον Ολυμπιακό εκείνη την αποφράδα μέρα. «Σαν να με κυνηγούσε η μοίρα μου» είπε με χαμόγελο, διηγούμενος πως κατάφερε να φτάσει στην Αθήνα, φοιτητής της Παντείου τότε. 

«Πήγαμε με τον ξάδερφό μου και έναν ακόμα φίλο, αεκτζή. Στη θύρα 7, στη θύρα των φανατικών του Ολυμπιακού, κόκκινα και κίτρινα κασκόλ μαζί, το ένα τέταρτο ήταν αεκτζήδες. Δεν υπήρχαν τα σημερινά φαινόμενα» είπε.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε 6-0 εκείνη τη μέρα και τα τρία γκολ μπήκαν στα δέκα τελευταία λεπτά. «Στην 7 η σκάλα έκανε μια περίεργη στροφή και δεν είχε κάγκελα» συνέχισε την περιγραφή. Όταν έπεσε, «ο πρώτος ή ο δεύτερος που έπεσε ήμουν», ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μια κοπελιά, την 23χρονη Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, η οποία τελικά σκοτώθηκε.

Ο ίδιος θεωρήθηκε αρχικά νεκρός. «Μου είπανε αργότερα ότι ο Διακογιάννης στην Αθλητική Κυριακή, είπε ότι μέχρι τότε οι νεκροί ήταν 19, ανάμεσά τους και ένας Τζιόβας αγνώστων λοιπών στοιχείων».

Τον πήγανε στο νοσοκομείο. Κάποιος από πάνω του ανάσαινε. Οι νοσοκόμοι τον είδανε και τον πήρανε. «Τότε είδανε ότι και η δική μου καρδιά παλλότανε λίγο». Τον πήρανε για νοσηλεία. Επάνω στο φορείο, τον είδε μελανιασμένο στο πρόσωπο ένας περαστικός γιατρός. «Πού το πάτε το παιδί, πεθαίνει» είπε στους τραυματιοφορείς. Πήρε ένα μαχαίρι φαγητού και του άνοιξε την τραχεία, επί τόπου. «Το σημάδι της 7» ήταν η τραχειοτομή είπε ο Φάνης Τζιόβας, που σήμερα κάθε πρωί τραγουδάει, κατάφερε να νικήσει τους φόβους του, να κοιμάται πλέον ανάσκελα και να ξαναπάει στο γήπεδο, παραμένοντας φυσικά Ολυμπιακός.