Γ. Ιωαννίδης: «Ένα φιάσκο εν τη γενέσει του;»

Κάθε μέρα στις 6, όλη η Ελλάδα είναι στημένη μπροστά στις τηλεοράσεις της για δει το «δελτίο κρουσμάτων» του κοροναϊού. Ο καθηγητής Τσιόδρας, με ψύχραιμο τόνο, δίνει τα νούμερα και διευκρινίζει και διάφορα ζητήματα που προκύπτουν. Όχι σπάνια, παίρνει θέση στην επιστημονική συζήτηση για το πού αποσκοπούν τα μέτρα, αν είναι σωστή η τακτική των στοχευμένων εξετάσεων κ.λπ.

Σε αυτή τη συζήτηση, παίρνει θέση και ο παλιός καθηγητής της Ιατρικής Ιωαννίνων Γιάννης Ιωαννίδης με άρθρο του στο statnews.com

O κ. Ιωαννίδης είναι καθηγητής Ιατρικής, πρόληψης της υγείας, έρευνας υγείας και στατιστικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Από το 2003 ως το 2010 ήταν καθηγητής στην Ιατρική Ιωαννίνων, όπου παραμένει επισκέπτης καθηγητής.

Το ερώτημα που θέτει είναι αν τελικά τα μέτρα είναι όντως «στη σωστή κατεύθυνση ή τελικά προκαλούν περισσότερο κακό;».

Ξεκαθαρίζει ότι απουσία στατιστικών στοιχείων, δεν είναι δυνατή επί του παρόντος η διαπίστωση αν τα μέτρα της γενικής καραντίνας ή της «ανοσίας αγέλης» θα είναι αποτελεσματικά, για τον εξής λόγο:

«Τα δεδομένα που έχουμε συλλέξει μέχρι στιγμής για πόσοι άνθρωποι έχουν προσβληθεί και για  την εξέλιξη της επιδημίας είναι παντελώς αναξιόπιστα. Με δεδομένους τους περιορισμένους μέχρι τώρα ελέγχους, πιθανότητα έχουν ‘χαθεί’ κάποιοι θάνατοι και η μεγάλη πλειοψηφία των κρουσμάτων SARS-CoV-2. Δεν ξέρουμε αν «χάνουμε» στην πραγματικότητα κρούσματα που είναι 3 ή 300 φορές περισσότερα».

Σημειωτέον, ότι ο κ. Τσιόδρας είπε σε  δηλώσεις του, ότι η εκτίμηση για τον πραγματικό αριθμό κρουσμάτων, είναι μεταξύ 2.000 και 3.000.

Ο κ. Ιωαννίδης τονίζει επίσης ότι η ανακάλυψη του εμβολίου είναι ακόμα αρκετά μακριά.

Επισημαίνει ακόμα ότι «το φιάσκο της έλλειψης δεδομένων δημιουργεί τεράστια αβεβαιότητα για τη θνητότητα από τον ιό. Τα επίσημα νούμερα είναι ανούσια μιας και οι διαγνωστικές αναλύσεις πραγματοποιούνται κυρίως σε αυτούς με σοβαρή νόσο και κακή πρόγνωση». 

Χαρακτηριστικά, λέει, ειδικά για τη γενική καραντίνα σε σχέση με τα ποσοστά θνητότητας: «Είναι σαν ένας ελέφαντας να δέχεται επίθεση από μια γάτα. Στην απόγνωση του προσπαθώντας να αποφύγει τη γάτα, ο ελέφαντας πηδάει από ένα βράχο και πεθαίνει» και ότι «για να πάρουμε την απόφαση τελικά να πηδήξουμε από το βράχο, χρειαζόμαστε κάποια στοιχεία που θα μας πληροφορήσουν για τη λογική μιας τέτοιας πράξης και για τις πιθανότητες να προσγειωθούμε κάπου με ασφάλεια».