«Εύκολα πράγματα, δεν υπάρχουν»

Η διευθύντρια Περιφερειακής Εκπαίδευσης Ηπείρου Αγγελική Φωτεινού μιλάει στον «Τύπο Ιωαννίνων» για τη σχολική χρονιά μέχρι τώρα, για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, αλλά και για «διφορούμενα» ζητήματα, όπως την αναμοριοδότηση των σχολείων, την περίοδο των εξετάσεων, καθώς και για τη μαθητεία των αποφοίτων των ΕΠΑΛ.

Πώς απολογίζετε μέχρι τώρα τη σχολική χρονιά;

Εύκολο πράγμα δεν υπάρχει, ειδικά σε μια ζωντανή διαδικασία όπως η εκπαίδευση. Είναι όμως και μια ενδιαφέρουσα διαδικασία, στην οποία στρέφονται όλοι, για τα πάντα. Χτες βράδυ για παράδειγμα, ήταν θέμα συζήτησης στις ειδήσεις ότι «πρέπει να μπει η κυκλοφοριακή αγωγή ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία», με αφορμή το τραγικό γεγονός και την απώλεια 4 ανθρώπων. Νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία έχει τεράστια εμπιστοσύνη στην εκπαίδευση.  Πιστεύω επίσης ότι ξεκινήσαμε καλά φέτος, μπήκαμε σε ρυθμό, δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αναστατώσεις, εκτός π.χ. από τη βαρυχειμωνιά. Υπάρχουν μεγάλες προκλήσεις και φέτος, με κυριότερη κατά την άποψή μου την ένταξη των προσφυγόπουλων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Θα είναι κάτι για το οποίο θα νιώθω περήφανη, κάνοντας τον απολογισμό, στο μέλλον.

Έχουν υπάρξει και κάποιες καθυστερήσεις…

Όντως, αλλά τα πάμε πολύ καλά μέχρι τώρα.

Έχετε γίνει αποδέκτης οργανωμένων αντιδράσεων από γονείς;

Υπάρχουν οι «παρενθέσεις» αλλά όχι, δεν θα το έλεγα. Περισσότερο μας δυσκολεύει η έναρξη των μαθημάτων στην Φιλιππιάδα. Θα ξεκινήσουν όμως σύντομα, σε αυτή τη φάση είμαστε τώρα. Υπάρχει όμως και εκεί κινητικότητα του μαθητικού πληθυσμού που μας δυσκολεύει. Τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν με σταθερότητα, δεν μπορούν τα τμήματα να έχουν τη μια μέρα 10 παιδιά και την άλλη 20. Η πρώτη δομή που ξεκινήσαμε στην Κόνιτσα, από τις πρώτες στην Ελλάδα, έχει ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Τα παιδιά μιλάνε ελληνικά, κάνουν το διερμηνέα στους γονείς όταν βγαίνουν στην πόλη, υπάρχει ιδιαίτερα καλή αλληλεπίδραση σχολείου και γονέων-κηδεμόνων. Και στα Γιάννενα όμως, στις δύο δομές που ξεκινήσαμε πρόσφατα, πάμε καλά, παρά τις αρχικές αντιδράσεις. Το σχολείο αρέσει πολύ στα παιδιά, θα έλεγα με δύο «πυλώνες»: είναι ένα στοιχείο κανονικότητας στη ζωή τους, αλλά και το αυτονόητο, ότι το παιδί πρέπει να πηγαίνει σχολείο.  Βλέπω όμως κάθε φορά που επισκέπτομαι τις δομές, ότι τα παιδιά του ολοήμερου και τα προσφυγόπουλα επικοινωνούν με ένα μαγικό τρόπο που βάζει τα γυαλιά στους μεγάλους.

Με τις αρχές Μαρτίου ξεκίνησε και η διαδικασία της μαθητείας για τους αποφοίτους των ΕΠΑΛ. Περί τίνος πρόκειται ακριβώς;

Είναι όντως θεσμός που εφαρμόζεται πρώτη φορά φέτος, ιδιαίτερα φιλόδοξος και δοκιμασμένος στο εξωτερικό, όπως π.χ. το δυϊκό σύστημα στην τεχνική εκπαίδευση στη Γερμανία. Αφορά αποφοίτους ΕΠΑΛ έως 24 χρόνων,  που δεν επιμορφώνονται ή εκπαιδεύονται σε κάποια δομή, δεν εργάζονται. Στόχος είναι να αποκτήσουν τα ΕΠΑλ σύνδεση με την αγορά εργασίας, να αποκτήσουν οι απόφοιτοι εργασιακή εμπειρία, να έρθουν σε επαφή με επιχειρήσεις, με αμοιβή (75% κατώτατου ημερομισθίου) και ασφαλιστική κάλυψη. Δίνει πτυχίο της τάξεως 5 του ΕΟΠΕΠ με τα αντίστοιχα μόρια. Θεωρούμε ότι θα έχουμε πετύχει αν κάποιοι από τους απόφοιτούς μας βνρουν δουλειά στις δομές όπου πάνε με τη μαθητεία. Έχει ένα επτάωρο μάθημα στο ΕΠΑΛ, εργαστηριακό, και 28ώρες στην επιχείρηση.  Μέχρι τις 6 Μάρτη έχουμε προθεσμία υποβολής αιτήσεων σε οποιοδήποτε ΕΠΑΛ και υπάρχουν διάφορες ειδικότητες, ανά περιοχή.

Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πλήρως ικανοποιημένοι όμως και σε αρκετά σημεία έχουν δίκιο. Τι γίνεται για παράδειγμα με την αναμοριοδότηση των σχολείων;

Το σύστημα μοριοδότησης υπάρχει εδώ και 40 χρόνια. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα αυτά τα 40 χρόνια και με τους οδικούς άξονες και τις αποστάσεις που έχουν αλλάξει και με σχολεία που πλέον δεν υπάρχουν.

Δεν είναι προάγγελος νέων αλλαγών;

Κοιτάξτε, αναμοριοδότηση πρέπει να γίνει οπωσδήποτε, για να λυθούν και οι αδικίες. Είναι όμως πολύ σύνθετο ζήτημα. Χρειάζεται ένα σύστημα που να έχει χρόνο ζωής και να μην αλλάζει κάθε χρόνο, πρέπει επίσης να έχει κοινή βάση σε όλη τη χώρα, γιατί οι εκπαιδευτικοί είναι «μετακινούμενος πληθυσμός» και ο εκπαιδευτικός των Ιωαννίνων μπορεί να βρεθεί π.χ. στις Κυκλάδες. Πρέπει επίσης να λυθεί το ζήτημα με τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας, γιατί πλέον έχουμε κοινές ειδικότητες. Δεν μπορεί ο γυμναστής που είναι στην ίδια αυλή με το συνάδελφό του να έχουν διαφορετικά μόρια, για παράδειγμα. Πρέπει να συνυπολογιστούν παράγοντες όπως η συγκοινωνία, ο πληθυσμός, η προσβασιμότητα, όλα αυτά. Σκεφτείτε μόνο ότι η περιοχή ευθύνης της Δευτεροβάθμιας τελειώνει στα Πράμαντα, της Πρωτοβάθμιας όπως φτάνει μέχρι το Ματσούκι.  Γίνεται μεγάλη προσπάθεια και από τα συνδικαλιστικά όργανα και από τη διεύθυνση για να καταλήξουμε κάπου. Δεν μπορώ να σας πω ότι έχουμε καταλήξει ακόμα.

Αλλαγές στις σχολικές μονάδες αναμένονται;

Έχουν κατατεθεί προτάσεις από Δήμο και Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Θέλουμε να έχουμε παιδαγωγικό αποτέλεσμα, δεν έχει νόημα να είναι ένα παιδί με τον αδερφό του στο ένα σχολείο και δίπλα να έχουμε ένα άλλο σχολείο με πέντε ακόμα παιδιά, αλλά και να υπερασπίσουμε τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Μεταβολές στη Β’ βάθμια δεν έχουν προταθεί εδώ. Στην Α’ βάθμια προτάθηκαν συγχωνεύσεις συστεγαζόμενα νηπιαγωγεία, μόνο με διοικητική πράξη δηλαδή.

Υπάρχει μια κουβέντα για τις ημερομηνίες των εξετάσεων, ότι θα συμπέσουν φέτος με μαθήματα σε συστεγαζόμενα σχολεία

Πάντα συνέπιπταν κάποια μαθήματα πάντως. Φέτος, αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι πρώτα θα παίρνουν το απολυτήριο Λυκείου τα παιδιά και μετά θα δώσουν πανελλαδικές. Μέχρι πέρυσι οι πανελλαδικές εντάσσονταν στη διαδικασία απόκτησης απολυτηρίου. Προσπαθώντας να αναβαθμίσουμε το απολυτήριο λυκείου, θεωρούμε ότι πρώτα ο μαθητής και η μαθήτρια πρέπει να τελειώσουν με αυτή τη βαθμίδα εκπαίδευσης και μετά, να προχωρήσουν, αν θέλουν. Να διαχωριστούν δηλαδή οι βαθμίδες. Αυτό σημαίνει ότι θα δώσουν εξετάσεις στο λύκειο και αργότερα, όσα επιθυμούν, θα δώσουν πανελλαδικές. Αυτό συμπιέζει λίγο το χρόνο…

…συμπιέζει και το χρόνο των μαθημάτων…

…θα δίνουν εξετάσεις, αυτό συνέβαινε και παλιότερα. Η διαφορά είναι για τα 4 ή 5 πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα που εντάσσονται κανονικά στο πρόγραμμα των ενδοσχολικών εξετάσεων.

Παίρνει το υπουργείο αποφάσεις που τις βρίσκετε το πρωί στο γραφείο και σας πιάνει πονοκέφαλος;

Είπα ξανά ότι τίποτα δεν είναι εύκολο. Η εκπαίδευση των προσφυγόπουλων ήταν μια δύσκολη διαδικασία για όλους και όλες που ασχοληθήκαμε και εμπλακήκαμε. Το πιο απλό είναι να πεις «τα αφήνω ως έχουν, δεν ασχολούμαι». Το γεγονός ότι από πέρυσι τον Μάη καθίσαμε, βγάλαμε ένα πρόγραμμα μέσα στα σχολεία, ενώ τα πράγματα ήταν ακόμα ρευστά, η Ειδομένη ήταν ανοιχτή, χωρίς να ξέρουμε πόσα παιδιά και πότε θα έρθουν, δείχνει πολλά. Ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και ιδιαίτερα σημαντικό

Ευχαριστώ πολύ

Ευχαριστώ κι εγώ