Το «Πέρασμα του Μακελάρη» είναι ίσως το καλύτερο γουέστερν που θα διαβάσετε ποτέ. Είναι το δεύτερό του βιβλίο, το οποίο εξέδωσε το 1960. Πέντε χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε το καταπληκτικό «Στόουνερ» και δώδεκα, το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο του, τον Αύγουστο».
Καταρχάς, ο Γουίλιαμς είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αμερικάνικης λογοτεχνίας, την εποχή που ήδη, ο Μίλερ και ο ντος Πάσος είχαν δημιουργήσει φαινομενικά ανυπέρβλητα εκφραστικά όρια.
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:
Το «Πέρασμα του Μακελάρη» εξιστορεί μια μεταπολεμική αμερικάνικη πραγματικότητα της Άγριας Δύσης, σε μια πόλη που κυμαίνεται από πέρασμα σε «πόλη φάντασμα», στην εποχή του «πυρετού του κυνηγιού».
Μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων πάει να κυνηγήσει βίσωνες και καταλαμβάνεται από την ίδια τη διαδικασία, που στοιχίζει πολύ παραπάνω, από όσο φαίνεται αρχικά.
Ο Γουίλιαμς δημιουργεί ένα τρομερά περιγραφικό και εκφραστικό «Μόμπι Ντικ» της στεριάς, με αντίστοιχους του Άχαμπ και της φάλαινας, σε σκηνικό γουέστερν, που καταλήγει σε μια από τις κορυφαίες σκηνές της λογοτεχνίας.
Οι ήρωές του αποξενώνονται από τη φύση και τους εαυτούς τους τελικά, ενώ παράλληλα, ο συγγραφέας περιγράφει αδρά ανθρώπους και τοπία, τοποθεσίες και κτίρια, καταστάσεις και εκρήξεις.