Ίσως το καλύτερο φετινό graphic novel (και όχι μόνο από τα ελληνικά), να είναι ο «Αριστοτέλης», του βετεράνου Τάσου Αποστολίδη και του Αλέκου Παπαδάτου, σε επιμέλεια του Βασίλη Δουβίτσα.
Δεν πρόκειται όμως για ένα απλό «γνωρίστε τη φιλοσοφία με κόμικς» ή «Αριστοτέλης για αρχάριους». Κάθε άλλο.
Ο Τάσος Αποστολίδης είναι ένας από τους σημαντικότερους έλληνες δημιουργούς: μαθηματικός, συνδημιουργός της καταπληκτικής σειράς που έφτιαξε μαζί με τον Ακόκ, τον Γιώργο Ακοκαλίδη, με τις διασκευές των κωμωδιών του Αριστοφάνη.
Ο Αλέκος Παπαδάτος είναι ο άνθρωπος που έδωσε σχήμα στο Logicomix, μεταξύ άλλων.
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:
Πίσω στον «Αριστοτέλη», τα πράγματα είναι πιο απλά, από όσο ενδεχομένως αναμένονται: η ιστορία του φιλοσόφου, από τη, φοιτητική θα λέγαμε σήμερα, κάθοδο στην Αθήνα, μέχρι την ακαδημαϊκή (θα λέγαμε πάλι σήμερα) σταδιοδρομία, απεικονίζεται σε μια πιθανή καθημερινότητα, την οποία στήνουν οι δημιουργοί.
Τα καίρια ζητήματα που έβαλε ο Αριστοτέλης, οι βασικές του αναλύσεις και τα κυριότερα σημεία της ζωής του, αλλά και οι διαφορές με άλλους στοχαστές (και τον Πλάτωνα, βασικά), αλλά και η επιρροή που άσκησε, είναι όλα εδώ.
Ο τρόπος που αναπαριστώνται όμως, στις 216 σελίδες της έκδοσης, είναι πιο προσιτές από μια εγκυκλοπαιδική αναφορά στο έργο του Αριστοτέλη, αλλά όχι ακριβώς «εκλαϊκευτικός». Επίσης, δεν είναι εξιδανικευτικός, για σχεδόν κανένα από τους «γνωστούς ήρωες» που περνάνε από τις σελίδες του. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης εμφανίζεται ως ένας άνθρωπος με αδυναμίες, ενίοτε με δυσκολία να αποδεχθεί πράγματα που εξελίσσονται γύρω του, αλλά πάντα, με μια μόνιμη ετοιμότητα να τα εξηγήσει.