Δύσκολες εξισώσεις για την εκπαίδευση

H νέα σχολική χρονιά πλησιάζει και ο τρόπος εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων δεν έχει αποσαφηνιστεί κατά περίπτωση. Το υπουργείο Παιδείας, πάντως, δηλώνει έτοιμο να εντάξει στα σχολεία τα χιλιάδες προσφυγόπουλα. Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Νίκου Φίλη, αρχικά θα υπάρξουν πολλά σχολεία στα οποία θα συγκροτηθούν τάξεις υποδοχής των παιδιών και σιγά σιγά θα υπάρξει η δυνατότητα πλήρους ένταξης των παιδιών στα τυπικά σχολεία. Ο... κανόνας αυτός όμως έχει στην πράξη πολλές εξαιρέσεις.

Ο ίδιος ο υπουργός έχει πει ότι κάποιες σχολικές δομές μπορεί να λειτουργήσουν σε ορισμένους καταυλισμούς υπό τις προϋποθέσεις ότι είναι μακριά από τις πόλεις και ότι η καθημερινή μετακίνηση των παιδιών είναι δύσκολη, Όσον αφορά τα περί καθημερινής μετακίνησης, η δυσκολία έγκειται αποκλειστικά και μόνο στη χρηματοδότηση (χιλιάδες ελληνόπουλα μεταφέρονται καθημερινά με λεωφορεία σε σχολεία, με τον κωδικό "μεταφορά μαθητών" να αποτελεί έναν από τους πιο ακριβούς κωδικούς). Παράλληλα, στο υπουργείο γίνεται διαχωρισμός των μεγάλων από τους μικρούς καταυλισμούς. 

Ο ειδικός σύμβουλος του υπουργού Πανάγος Γεωργόπουλος, σε επιτροπή της Βουλής, είπε πριν λίγο καιρό ότι τα παιδιά που ζουν σε μικρά camps, θα πηγαίνουν με λεωφορεία σε κοντινά σχολεία στην τάξη υποδοχής τους. Μια πρόταση που ισχύει για διαχειρίσιμα camps όπου υπάρχουν το πολύ 150 παιδιά, όπως είπε.

Ανεξαρτήτως πληθυσμού του καταυλισμού ή απόστασης από πόλεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα νηπιαγωγεία θα λειτουργήσουν εντός των καταυλισμών ή των κέντρων φιλοξενίας λόγω της ισχυρής συναισθηματικής σχέσης των παιδιών με τη μητέρα τους.

Τι σημαίνουν όλα αυτά για την περιοχή της Ηπείρου; Οι καταυλισμοί της Φιλιππιάδας και του Κατσικά έχουν πολλά παιδιά ηλικίας από 3 έως 17 ετών, γύρω στα 250 το καθένα. Παράλληλα, όμως, βρίσκονται κοντά σε πόλεις. Ο συντονιστής του καταυλισμού Κατσικά, Φίλιππας Φίλιος, είπε  πάντως, πριν από λίγες μέρες, ότι πρόθεση του υπουργείου Παιδείας είναι να δημιουργηθούν σχολικές υποδομές μέσα στα κέντρα φιλοξενίας και να μην πηγαίνουν τα παιδιά στα υπάρχοντα σχολεία.

Κι ενώ θεωρητικά τα παιδιά που ζουν σε μικρότερα κέντρα φιλοξενίας, όπως στα Δολιανά, στο Τσεπέλοβο και στην Κόνιτσα, θα μπορούσαν να πάνε σε υπάρχοντα σχολεία των περιοχών, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Το δημοτικό σχολείο στα Δολιανά έχει κλείσει εδώ και χρόνια ενώ αυτό στο Τσεπέλοβο πρόπερσι. Θα γίνει μεταφορά μαθητών σε κοντινό δημοτικό σχολείο ή θα λειτουργήσει μονάδα εντός του κέντρου; Άγνωστο προς το παρόν. 

Η μόνη περίπτωση που δείχνει ξεκάθαρη, είναι αυτή της Κόνιτσας, με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να συζητά την ένταξη των προσφυγόπουλων σε τάξεις υποδοχής του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αρκετά προσφυγόπουλα έχουν ξεκινήσει ήδη να μιλούν ελληνικά. Η περίπτωση της Κόνιτσας, όπως έχει ξαναγραφεί, είναι παραδειγματική. Γιατί πρόκειται για μια μικρή δομή μέσα στον αστικό ιστό, με τους πρόσφυγες να κάνουν σημαντικά βήματα ένταξης στην κοινωνία.

Στον αντίποδα, οι μεγάλοι καταυλισμοί ή τα μικρά κέντρα φιλοξενίας σε απομονωμένα μέρη. Και οι δύο περιπτώσεις, κινούνται προς την γκετοποίηση σε όλα τα επίπεδα, και στο εκπαιδευτικό επίπεδο.