ΔΑΠ και μπότοξ: Απάντηση από έναν φοιτητή Ιατρικής

Πριν από λίγες μέρες, η ΔΑΠ ΝΔΦΚ της Ιατρικής Ιωαννίνων έκανε μια εκδήλωση στο συνεδριακό κέντρο της Περιφέρειας Ηπείρου για τη βοτουλινική τοξίνη και τις χρήσεις της. Η πιο διαδεδομένη και γνωστή είναι το μπότοξ και οι αισθητικές θεραπείες.

Το παρών στην εκδήλωση έδωσε και η υφυπουργός Μαρία Κεφάλα, η οποία έπεσε και θύμα ατυχούς μάρκετινγκ, από μη δημοσιογραφική ιστοσελίδα που θέλησε να προβάλει την κα Κεφάλα λέγοντας ότι ήταν και μέλος της ΔΑΠ.

Το θέμα πήρε διαστάσεις για προφανείς λόγους και η ΔΑΠ απάντησε… τρεις φορές. Καμία όμως εξ αυτών δεν στάλθηκε μέσω δημοσιογραφικών διαύλων, οπότε η φοιτητική παράταξη της ΝΔ περισσότερο απαντούσε στο κοινό της, παρά στην ουσία.

Επέλεξε όμως να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα τα Άτομα με Αναπηρία, καθώς, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Αυτή η λασπολογία λοιπόν προσβάλει μια πολύπαθη πληθυσμιακή ομάδα- τους ασθενείς με σπαστικότητα στον κορμό και τα άκρα, πολλές φορές καθηλωμένοι σε αναπηρικά αμαξίδια. Αυτοί οι ασθενείς ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέξαμε αυτό θέμα. Η Βοτουλινική Τοξίνη, πολύ ακριβή, δυσεύρετη και με αυστηρά πρωτόκολλα χρήσης, αποτελεί σημαντική θεραπεία και ανακούφιση για αυτους τους ασθενείς».

Η απάντηση ήρθε από έναν φοιτητή Ιατρικής, μέλος του συλλόγου (και της Πανσπουδαστικής), τον Παναγιώτη Χούσο, ο οποίος έχει κινητική αναπηρία και διετέλεσε και πρόεδρος του συλλόγου, παλιότερα.

Λέει λοιπόν ο κ. Χούσος, στην απάντηση που έστειλε σε όλα τα τοπικά ΜΜΕ:

«Καμία προσβολή δεν εντοπίζω στις αντιδράσεις που υπήρξαν. Όλες ανεξαιρέτως ανέδειξαν με τον τρόπο τους, πως η επιλογή της ΔΑΠ να αναδείξει και την αισθητική αξιοποίηση του μπότοξ είναι μακριά από τις κοινωνικές ανάγκες, αγωνίες και τα προβλήματα των φοιτητών που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα και να σπουδάσουν ολοκληρωμένα. Όσο για το εργασιακό μέλλον των γιατρών στην κοσμητική ιατρική και αυτό μόνο ως προσβολή μπορούμε να το δεχτούμε ως φοιτητές της ιατρικής, την ώρα που βουλιάζει το δημόσιο σύστημα υγείας, ειδικευμένοι γιατροί παραιτούνται από την εξάντληση και χιλιάδες ασθενείς από τις λαϊκές οικογένειες, πεθαίνουν στις καρότσες των αυτοκινήτων, ταλαιπωρούνται, βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη για αναγκαίες υπηρεσίες υγείας».

Αυτό που «διαβάζεται πίσω από τις γραμμές» στην περίπτωση της ΔΑΠ, η οποία ακολουθεί αυστηρά τις τάσεις της εποχής, είναι ότι το αντικείμενο της εκδήλωσης δεν αφορούσε τόσο τη συγκεκριμένη αποστολή του φαρμάκου, αλλά την πιο… εμπορική.

Προσθέτει επίσης ότι «οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ ως προνομιακοί συνομιλητές των υπουργών, ας ρωτήσουν τι μέτρα παίρνει η κυβέρνηση για την ανεργία που φτάνει στο 95% στους ικανούς προς εργασία ανάπηρους; Προσβάλλει ή όχι τα ΑμεΑ το να μην εργάζονται και άρα να απομονώνονται από την κοινωνική ζωή; Γιατί οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ κάνουν γαργάρα ότι με ευθύνη της κυβέρνησης και των τοπικών διοικήσεων μαθητές δεν μπορούν να πάνε στα ειδικά σχολεία επειδή δεν γίνεται ο διαγωνισμός για λεωφορεία;».

Ο κ. Χούσος αναφέρει επίσης: «Σε τελική ανάλυση τι κάνει η κυβέρνησή τους για το γεγονός ότι σύμφωνα με τα δικά τους λόγια η ‘Βουτολινική Τοξίνη είναι ακριβή και δυσεύρετη’. Η πολιτική της εμπορευματοποίηση του φαρμάκου, το κριτήριο του κέρδους, ο ανταγωνισμός των μεγάλων ομίλων στο φάρμακο, που διαφημίζει η ΝΔ ως ‘λύση’ για όλα, αυτά στερούν τους ασθενείς και τα ΑμεΑ από τα αναγκαία φάρμακα το 2023. Αυτή είναι η ‘Ελλάδα 2.0’, της επενδυτικής βαθμίδας».

Και συνεχίζει: «Μέσα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ποια πρόταση κατέθεσε η ΔΑΠ που «είναι στο πλευρό κάθε φοιτητή» για τα οξυμένα ζητήματα των ανάπηρων φοιτητών; Μίλησε ποτέ για την μετακίνηση με το αστικό που είναι σχεδόν απαγορευτική; Πρόταξε τις συνθήκες και τους όρους ασφάλισης των φοιτητών; Τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και άρα της πρόνοιες που πρέπει να ληφθούν για ισότιμη πρόσβαση τους στην εκπαιδευτική διαδικασία;».