Από το Norman Atlantic στο Euroferry Olympia

Προχτές Παρασκευή ξημερώματα, ξέσπασε φωτιά στο Euroferry Olympia, ένα high speed επιβατηγό με ιταλική σημαία, ναυπηγημένο το 1995.

Το πλοίο εκτελούσε το δρομολόγιο Ηγουμενίτσα-Μπρίντιζι με 237 επιβάτες και 51 μέλη πληρώματος. Σήμερα, Κυριακή 20 Φεβρουαρίου στις 9.30 το πρωί, αγνοούνται ακόμα 11 άτομα, ενώ είναι σε εξέλιξη η διαδικασία ρυμούλκησης στην Κέρκυρα, πυρόσβεσης και αναζήτησης των αγνοουμένων.

Πριν από 8 χρόνια, στις 28 Δεκεμβρίου 2014, ένα άλλο πλοίο έπιασε φωτιά ενώ εκτελούσε το δρομολόγιο Πάτρα-Ανκόνα, για λογαριασμό της ΑΝΕΚ Lines. To Norman Atlantic, ναυπηγημένο το 2009 στην Ιταλία επίσης, όπως και το Olympia, μετέφερε 222 οχήματα, 417 επιβάτες και 55 άτομα πλήρωμα. Αυτό τουλάχιστον ανέφεραν οι επίσημες καταγραφές, καθώς οι έρευνες αποκάλυψαν την ύπαρξη τουλάχιστον 6 ατόμων που είχαν επιβιβαστεί παράτυπα στο πλοίο.

Το Norman Atlantic στο λιμάνι του Μπάρι, το 2015

Το περιστατικό του Norman Atlantic έκλεισε με τραγικό τρόπο: Δώδεκα θύματα στο πλοίο, σε ρυμουλκά και στη θάλασσα, πάνω από 16 αγνοούμενοι.

Αρκετοί από τους επιβάτες (κάποιοι εξ αυτών από τα Ιωάννινα που ταξίδευαν για διακοπές στην Ιταλία) περιέγραψαν εφιαλτικές σκηνές από το πλοίο. Μετέπειτα έρευνες έδειξαν ότι τα πυροσβεστικά συστήματα δεν λειτούργησαν σωστά, καθώς και ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, υπήρχε φορτηγό όχημα με αναμμένη τη μηχανή. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι τα φορτηγά ψυγεία που μετέφερε το πλοίο ήταν επτά περισσότερα από τις διαθέσιμες πρίζες ηλεκτροδότησης…

Στη δίκη που έγινε στο τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά καταδικάστηκαν πέντε στελέχη της εταιρίας σε ποινές που αργότερα μειώθηκαν και στην έφεση, απέκτησαν ανασταλτικό χαρακτήρα.

 Η πρώτη προτεραιότητα στο Olympia είναι να βρεθούν οι αγνοούμενοι σώοι. Ωστόσο, ήδη υπάρχουν καταγγελίες για τις συνθήκες του ταξιδιού, το οποίο σημειωτέον έγινε με υποτιθέμενους πανδημικούς όρους. 

Το διαχρονικό ερώτημα όμως ακόμα δεν έχει απαντηθεί: πόσο ασφαλή για επιβάτες και  εργαζόμενους-ες είναι τα φαινομενικά απλά και καθημερινά ταξίδια με μέσα  μαζικής μεταφοράς και κατά πόσο οι όροι ασφαλείας «θυσιάζονται» στο όνομα του κέρδους;