Αλλάζουμε πεζοδρόμιο, version III

Του Βασίλη Φλούδα*

Μέχρι τον Μάρτιο του 2020, ένας τρόπος για να δείξεις πόσο σκληρός και εκδικητικός ήσουν με κάποιον, που οι σχέσεις σου δεν ήταν και στο καλύτερο δυνατό σημείο, ήταν να του πεις με «στόμφο»: «Θα με βλέπεις και θα αλλάζεις πεζοδρόμιο». Υπήρχε όμως και μια διαφορετική πιο light «version». Αυτή που όταν βρισκόσουν στον δρόμο και άλλαζες, διακριτικά πάντα, πεζοδρόμιο είτε γιατί δεν ήθελες να χαιρετήσεις κάποιον είτε για να αποφύγεις μια δυσάρεστη συνάντηση. Να κάνεις ότι δεν τον είδες.

Οι δυο αυτές «version» αλλαγής πεζοδρομίου παρέμειναν ισχυρές μέχρι το Lockdown. Σήμερα που η επιβεβλημένη διατήρηση δυο μέτρων απόστασης μεταξύ μας, είναι πλέον κανόνας, έχουμε την δημιουργία μιας νέα «version», λίγο πολύ υποχρεωτικής.

Περπατώντας και παρατηρώντας τόσο την δική μας όσο και των άλλων ανθρώπων, «πεζοπορική» συμπεριφορά, διαπιστώνεται ότι: Αλλάζουμε πεζοδρόμιο, αλλάζουμε πορεία από πολύ μεγαλύτερη απόσταση και χωρίς φυσικά να υπάρχουν οι λόγοι των δυο «version» που αναφέρθηκαν. Μόλις μπει άνθρωπος στο οπτικό μας πεδίο, νιώθουμε σαν πρωταγωνιστές σε γουέστερν, που όποιος ήταν πιο γρήγορος, όποιος ήταν καλύτερα εκπαιδευμένος, έπαιζε και στην επόμενη σκηνή.

Κοιταζόμαστε διακριτικά, τις περισσότερες φορές, προσπαθώντας να διακρίνουμε γρήγορα και καθαρά τις προθέσεις ο ένας του άλλου. Κοιτάμε αν φοράει μάσκα, γάντια, αν είναι ηλικιωμένος, αν έχει παρέα και πολλές άλλες παραμέτρους. Επειδή το πεζοδρόμιο δεν «χωράει», να περάσουν δυο άνθρωποι ταυτόχρονα ο ένας δίπλα στον άλλον με απόσταση δυο μέτρων μεταξύ τους καθώς είναι σχεδιασμένα με μήκος 1,6 μέτρα, η απόφαση είναι μονόδρομος. Αλλάζουμε πεζοδρόμιο για να είμαστε σίγουροι.

Μια αλλαγή ακόμα, που επηρεάζει και αυτή την καθημερινότητα μας και δημιουργεί νέες απαιτήσεις και προσδοκίες για τον αστικό σχεδιασμό και την ανθεκτικότητά του. Ειδάλλως θα αλλάζουμε διαρκώς πεζοδρόμιο!

*O Βασίλης Φλούδας είναι οικονομολόγος