Ξυπνώντας θαλάσσιους θεούς

Το 1970, ο Ρόμπερτ Φριπ ήταν ήδη ένας απίστευτα χαρισματικός και ταυτόχρονα συγκεντρωτικότατος, στριμμένος μουσουργός (τι 80’s λέξη…) και είχε προλάβει να αρπαχτεί με όλους σχεδόν τους συντελεστές του πρώτου άλμπουμ των King Crimson.

Ο Γκρεγκ Λέικ πήγε να βρει τους Έμερσον και Πάλμερ, για τη γνωστή τριάδα που θα παρήγαγε μεταξύ άλλων και σήματα για ελληνικές αθλητικές τηλεοπτικές εκπομπές, όπου οι παρουσιαστές φορούσαν λαμέ σακάκια, οι μακ Ντόναλντ και οι αφοί Γκάιλς έφυγαν μετά την πρώτη αμερικάνικη περιοδεία, οπότε οι KC ήταν… ο Φριπ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Μαζί με μια συνδρομή, παίρνετε και το e-book με 53 άλμπουμ της στήλης "Ένα άλμπουμ τη βδομάδα"

Ήταν ο μόνος που είχε μείνει στη μπάντα, γεγονός που ίσως ήταν και θετικό τελικά.

Γιατί το In the Wake of Poseidon, το δεύτερο άλμπουμ του(ς), θα καθόριζε πάρα πολλά πράγματα σε αυτό που μερικά χρόνια αργότερα θα αυτοαποκαλούνταν prog rock και ενίοτε, θα ήταν πιο οπισθοδρομικό και από την ομώνυμη κομπανία.

Ο Γκρεγκ Λέικ τελικά πείστηκε να τραγουδήσει, με ανταμοιβή τον… εξοπλισμό της μπάντας, ενώ διάφοροι άλλοι, πρώην και μετά, περνούσαν από τις ηχογραφήσεις. Τα δύο πιο σταθερά μέλη ωστόσο ήταν ο Φριπ και ο Πίτερ Σάινφιλντ, ο οποίος έκανε την παραγωγή και έγραψε κάποιους από τους στίχους.

 Ο δίσκος, είναι πραγματικά δύσκολο να περιγραφεί. Είναι ένα προσωπικό μεγαλούργημα του Φριπ, με μια ωριμότητα που δεν τη συνηθίζουν (ευτυχώς) ροκενρόλ μπάντες στο δεύτερο LP τους, αλλά ταυτόχρονα, δεν είναι ο δίσκος που θα αρκέσει μια ακρόαση.

Είναι «χαοτικά οπερετικός», χωρίς όμως να κόβει τους δεσμούς με το ύφος που δημιούργησε η μπάντα στον πρώτο της δίσκο. Η δεύτερη πλευρά περιλαμβάνει δύο έπη, το σύντομο Peace και το πιο εκτενές The Devil’s Triangle. Σταδιακά, στις επανεκδόσεις, από τα οκτώ κομμάτια της πρώτης κυκλοφορίας, ο δίσκος έφτασε να έχει συνολικά… 65, με διαφορετικές εκτελέσεις και ανασυνθέσεις των γνωστών θεμάτων. Έξι μήνες αργότερα κυκλοφόρησε το Lizard και οι King Crimson ήταν ξανά κανονική μπάντα.

Το In the Wake of Poseidon όμως θα παραμείνει για χρόνια ένα μεγαλούργημα του ανθρώπινου νου, ικανό να ντύσει στιγμές παρανοϊκού μεγαλείου ή και επεισόδια του Doctor Who…