Ιστορίες για ψάρια κι όχι μόνο

Και ποιος δεν συμπαθεί τα ψάρια. Και ποιος, ως παιδί, δεν είχε ή ήθελε να έχει, αλλά για κάποιον λόγο δεν απέκτησε ποτέ, μια γυάλα με ένα χρυσόψαρο. Και ποιος δεν διασκεδάζει όταν μικρά ψαράκια τσιμπάνε τα πόδια του μέσα στη θάλασσα. Και ποιος δεν απολαμβάνει να τα τρώει.

Ο κόσμος των ψαριών είναι τεράστιος. Άμεσα ή έμμεσα, όλοι μας έχουμε μια σχέση με αυτόν. Βιώματα, αναμνήσεις, παιχνίδια, παρέες, συμπόσια… Ένα βιβλίο λοιπόν με τον τίτλο «Συνομιλίες με το πιο σιωπηλό πλάσμα του κόσμου», γραμμένο από ιχθυολόγους (όχι, οι ιχθυολόγοι δεν είναι ψαράδες, όπως εύστοχα αναφέρεται σε ένα απόσπασμα) έχει το ενδιαφέρον του, ιδίως από τη στιγμή που έρχεται να συστήσει τον κόσμο των ψαριών υπό ένα διαφορετικό πρίσμα.

Το βιβλίο, με την επιμέλεια του γιαννιώτη ιχθυολόγου και συγγραφέα Γιάννη Πάσχου, περιλαμβάνει 72 βιωματικές ιστορίες. Σαράντα τρεις άνθρωποι καταγράφουν πώς βίωσαν ή βιώνουν την επαφή τους με το πιο σιωπηλό πλάσμα του κόσμου. Επιστήμονες που δούλεψαν σε ιχθυογεννητικούς σταθμούς, σε ιχθυοτροφεία, σε εταιρίες, σε ιχθυοκαλλιέργειες, σε ερευνητικά εργαστήρια όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, εκεί που αναζήτησαν ή μετέφεραν την τεχνογνωσία. Ο καθένας με την ιστορία του. Άλλες από αυτές πιο λογοτεχνικές, άλλες πιο επιστημονικές, άλλες πιο προσωπικές, άλλες πιο μεταφυσικές. Το βιβλίο κυλάει ευχάριστα, και μέσα σε μια σιωπή που κατά κάποιο μεταφέρεται στις ιστορίες -δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σε ένα άλλο επίπεδο, δεν παύει να αποτελεί… μια αποκάλυψη για τα πόσα πράγματα μπορεί ή πρέπει να κάνει ένας ιχθυολόγος, ιδίως ο «μάχιμος» ιχθυολόγος, της πρώτης γραμμής, που βρίσκεται εκεί έξω, στις θάλασσες, στις λιμνοθάλασσες, στα ποτάμια.

Αναμφίβολα, μία από τις πρωτοτυπίες του βιβλίου, είναι ότι 43 άνθρωποι του ίδιου επαγγέλματος, αν και από διαφορετική θέση εργασίας και με διαφορετική διαδρομή ο καθένας, κατάφεραν να «συνομιλήσουν» μεταξύ τους, πέραν των «συνομιλιών με το πιο σιωπηλό πλάσμα του κόσμου».