Τα 12 γλυπτά του καλοκαιριού του 1996

«O Δήμος Ιωαννιτών σε συνεργασία με κορυφαίους γλύπτες της Ηπείρου, καθώς και άλλων διαμερισμάτων της χώρας, διοργανώνει συμπόσιο γλυπτικής διάρκειας ενός μηνός. Οι δώδεκα συνολικά γλύπτες θα δημιουργήσουν, στην παραλίμνια ζώνη, δώδεκα έργα και στη συνέχεια θα δωρισθούν στην πόλη μας προκειμένου να διακοσμήσουν την περιοχή. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε πολίτης θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τους καλλιτέχνες»: Με αυτόν τον τρόπο ο τοπικός Τύπος (και ο Δήμος Ιωαννιτών) ανακοίνωνε το συμπόσιο γλυπτικής που επρόκειτο να γίνει τον Αύγουστο του 1996, στην παραλίμνια περιοχή.

Ένα συμπόσιο γλυπτικής που αποτέλεσε την πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα μεγάλη εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο της πόλης.

Τα μαρμάρινα γλυπτά που υπάρχουν στην παραλίμνια περιοχή, από τον Μώλο και την Κυρά Φροσύνη μέχρι τη Σκάλα, αποτελούν δημιουργίες εκείνου του συμποσίου του καλοκαιριού του 1996, επί δημαρχίας Λευτέρη Γκλίναβου.

Δώδεκα γλύπτες, δώδεκα γλυπτά. Βασίλης Βασιλείου, Διονύσιος Γερολυμάτος, Κώστας Δικέφαλος, Τάκης Κοζόκος, Χρήστος Λαζαράκης, Χρήστος Λάμπρου, Ευδοκία Παπαγεωργίου, Θόδωρος Παπαγιάννης, Νίτσα Συνίκη-Παπακώστα, Χρήστος Ρηγανάς, Κυριάκος Ρόκος και Γιώργος Χουλιαράς εργάστηκαν επί έναν μήνα στην παραλίμνια περιοχή.

Ο γλύπτης Γιώργος Χουλιαράς

Οι κάτοικοι της πόλης (και οι επισκέπτες) έγιναν μάρτυρες της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο υπαίθριο μεγάλο εργαστήριο που είχε στηθεί ανάμεσα στα πλατάνια του παραλιμνίου. Το συμπόσιο αυτό γλυπτικής, που ανέλαβε να χρηματοδοτήσει ο Δήμος Ιωαννιτών, αποτέλεσε μια ιδιαίτερη εμπειρία όχι μόνο για τους δημιουργούς αλλά και για την ίδια την πόλη και τους κατοίκους της.

«Από το πρωί ως το βράδυ, με μια ανάσα το μεσημέρι, με ένα sandwich και τα χωρατά μας, παλεύουμε με έναν όγκο ο καθένας να απελευθερώσει από μέσα του ένα σχήμα, κάποια μορφή και συγχρόνως να καταγράψει πάνω του τη γνώση του, την αγωνία του, τη φαντασία του, τη μαστοριά του… Παρατηρώντας αυτά τα 12 έργα κατά διαστήματα η βόλτα τους (σ.σ. των πολιτών) πήρε άλλο νόημα, το τοπίο μεταμορφώθηκε. Τους εντυπωσίασε αυτή η μαγική διαδικασία της μεταμόρφωσης της πέτρας, που χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν, ξεφύτρωσαν από μέσα της τόσα σχήματα, διαφορετικά το ένα από το άλλο» αναφέρει ο γλύπτης Θ. Παπαγιάννης σε σημείωμά του σε έκδοση που ακολούθησε του συμποσίου γλυπτικής.

Ο γλύπτης Χρήστος Λάμπρου κατά τη δημιουργία του έργου "Ένα δάκρυ για την Κυρά Φροσύνη"

Στην ίδια έκδοση, ο τότε δήμαρχος Ιωαννίνων κ. Γκλίναβος σημείωνε μεταξύ άλλων: «Όσο για μας, (σ.σ. το συμπόσιο γλυπτικής) ήταν μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι η τέχνη και η εξουσία δεν είναι ασυμβίβαστες, αλλά δυνάμεις που μπορούν να συνεργάζονται δυναμικά».

Η παραλίμνια περιοχή το 1996, πριν την εγκατάσταση των γλυπτών

* Στην κεντρική φωτογραφία, ο γλύπτης Τάκης Κοζόκος κατά τη δημιουργία του γλυπτού του

* Οι φωτογραφίες προέρχονται απο την έκδοση για το συμπόσιο γλυπτικής από τον Δήμο Ιωαννιτών. Οι φωτογραφίες του βιβλίου είχαν γίνει από τον Στέφανο Πάσχο, την Ηώ Πάσχου, τον Γ. Λάμπρου και τον Θ. Τζαμαλή