Ψυχεδέλεια από το ασανσέρ

Πολύ πριν οι Τρύπες γράψουν για το «πάρτι στον 13^ο όροφο», ήδη εκεί παίζανε στο γκαράζ τους, οι 13^th Floor Elevators, μια από τις κορυφαίες μπάντες που πάτησαν πόδι στη γη.

Καταρχάς, ήταν σχεδόν όλοι τους παράξενοι: Ο Τόμι Χωλ πρώτος και καλύτερος, ο οποίος έπαιζε ηλεκτρικό jug ή απλώς «ένας τύπος που φυσάει μέσα σε μια κανάτα». Ο Χωλ ήταν από τη δεκαετία του ’70 οπαδός της Σαϊεντολογίας, μετέπειτα φανατικός ρεπουμπλικάνος και γενικώς, ο τύπος που έβαλε στον κακό δρόμο τον Ρόκι.

Ο Ρόκι ήταν ο Έρικσον, ίσως ο πιο εμπνευσμένος μουσικός του γκαράζ ήχου που είχε την πιο άδικη εξέλιξη, μέχρι το θάνατό του, πριν από λίγα χρόνια.

Στις 17 Οκτωβρίου 1966 λοιπόν, πολύ πριν όλα αυτά να είναι cool, οι Elevators έβγαλαν το πρώτο τους άλμπουμ, το The Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators, επακριβής και ντετερμινιστικός τίτλος.

Οι δύο τύποι συνοδεύονταν από μερικούς ακόμα του ιδίου φυράματος: ο κιθαρίστας Στέισι Κιθ Σάδερλαντ ήταν γείτονας, από το Ώστιν και πολύ καλός κιθαρίστας (και πρόωρα χαμένος, επίσης), ενώ στις λίστες περιλαμβάνονταν ακόμα και ένας ελληνικής καταγωγής, ο Κρις Γκερνιότις.

Εν ολίγοις, ο Έρικσον έκατσε και έγραψε το You’re gonna miss me, δείχνοντας το υπερβολικό για τα μεγέθη τούτου του πλανήτη ταλέντο του και απογείωσε έναν δίσκο που υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν ένα «έτσι και έτσι» ντεμπούτο μιας μπάντας κάπου στο Τέξας.

Το αμέσως καλύτερο κομμάτι του δίσκου όμως δεν ανήκε καν σε μέλος της μπάντας. Το Kingdom of Heaven το είχε γράψει ένας μπίτνικ, ο Πάουελ Σεν Τζον, ποιητής και φολκ μουσικός της περιοχής επίσης, καθότι η μπάντα έπαιζε μόνο με ΠΟΠ (χα-χα).

Εκτός από αυτά, ο δίσκος πήγαινε με παλιό Ολντσμόμπιλ που τρέχει με 200 στην κατηφόρα. Το Reverberation είναι μια καλή απόδειξη του χάους που συνέβαινε στα μυαλά των μελών της μπάντας, όπως και το Roller Coaster.

Εν γένει, ο δίσκος έβγαλε μερικά από τα πιο κλασικά κομμάτια της γκαράζ ψυχεδέλειας. Οι Elevators θα μπορούσαν να είχαν κατακτήσει τον κόσμο, ωστόσο η παραξενιά των μελών τους και η όχι ιδιαίτερη σχέση με ο,τιδήποτε υγιεινό ή έστω βιώσιμο, τους έσπρωξε στο περιθώριο.

Τους έβαλε όμως και κορώνα στο κεφάλι κάθε γενιάς που άκουσε κάτι παραπέρα από τα καθιερωμένα, μέχρι σήμερα. Οι 13^th Floor Elevators είναι κάτι σαν «σκοτεινοί άγιοι» στην εκκλησία του ροκενρόλ και δοξάζονται δικαιολογημένα από γήινους, αλλά ενδεχομένως και εξωγήινους…