Οι ομάδες, οι χορηγοί και η ανάγκη

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το γοργά αναπτυσσόμενο τότε ελληνικό μπάσκετ, γνώρισε τον κόσμο των χορηγών. Ο Πανιώνιος ήταν η πρώτη ομάδα που ακολούθησε το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας και «μοιράστηκε» το brand name του, με την εταιρία που χορηγούσε το σύλλογο.

Έκτοτε πέρασαν 30 χρόνια και σήμερα, η ύπαρξη και συμβολή των χορηγών είναι μια απαραίτητη συνθήκη για τους περισσότερους συλλόγους που προσπαθούν να επιβιώσουν οικονομικά και αγωνιστικά στο ελληνικό μπάσκετ.

Ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν αποτελεί εξαίρεση. Αντίθετα, τόσο στο ανδρικό, αλλά και ακόμα περισσότερο στο γυναικείο τμήμα, είναι ένα παράδειγμα «of doing business». Στους άνδρες ωστόσο φέτος, η εξέλιξη μοιάζει αναπάντεχη.

Η διοικούσα επιτροπή του ΠΑΣ Γιάννινα παραιτήθηκε πριν από μερικές μέρες, παρότι η ομάδα ανέβηκε στην Α2, χωρίς μάλιστα «υποβοήθηση» από τις πανδημικές συνθήκες που έβαλαν πρόωρο τέλος στα πρωταθλήματα, αλλά αποκλειστικά με τα πράγματα που κατάφερε στο παρκέ. Ο ερασιτέχνης ΠΑΣ από την άλλη, είναι σε μια μάλλον αμήχανη θέση, καθώς καλείται να αναλάβει τις τύχες της ομάδας σε μια ημιεπαγγελματική κατηγορία.

Ο λόγος της διαφωνίας, είναι η δημιουργία ΚΑΕ. Η «εταιροποίηση» του σωματείου, είναι ένα αίτημα του ερασιτέχνη και είναι λογικό, καθώς υπάρχει το θέμα με τα ποσά που επιτρέπεται να διαχειρίζεται ένα ερασιτεχνικό σωματείο στα ταμεία του.

Από την άλλη, η διστακτικότητα της παραιτηθείσας διοικούσας επιτροπής για τη δημιουργία ΚΑΕ, είναι επίσης δικαιολογημένη. Μια ΚΑΕ έχει περισσότερα έξοδα και η πρώην διοικούσα, πολύ λογικά, κάνει τους υπολογισμούς της με βάση την εμπορικότητα της ομάδας, τα εισιτήρια που μπορεί ή όχι να κόψει κ.λπ. Στα Γιάννενα, παρότι τα δύο κλειστά της πόλης είναι αξιοπρεπή, είναι πολύ μικρά και δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά, τέτοια μεγέθη αθλητικών εταιριών. Η δε προοπτική του λυόμενου του Ελληνικού, είναι ακόμα μακρινή και χωρίς επίσημες αποφάσεις.

Υπάρχουν λύσεις; Πολλά εξαρτώνται από τη χορηγική πολιτική. Αν για παράδειγμα υπάρχει η δυνατότητα συγκέντρωσης περισσότερων της μιας χορηγιών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την προβολή των χορηγών ή όπως στην περίπτωση του ΠΑΣ, υπάρχει αποκλειστική χορηγία. Ο «Βίκος» έχει δώσει το όνομά του σε διάφορες ομάδες μπάσκετ κατά καιρούς και εκτός Ιωαννίνων. Στον ΠΑΣ ωστόσο, που επίσης φέρει το όνομά του, καλύπτει ένα μέρος του προϋπολογισμού, όχι το πλειοψηφικό.

Σημειωτέον ότι ο χορηγός δεν διαφωνεί με την εξέλιξη σε ΚΑΕ, θέλει όμως να προχωρήσει με την παραιτηθείσα διοικούσα επιτροπή. Και ο πρόεδρος Γ. Μάντζιος, ο οποίος είναι επίσης βασικός χρηματοδότης, πολύ λογικά εκτιμάει ότι το τριετές οικονομικό πλάνο που είναι προαπαιτούμενο για τη δημιουργία ΚΑΕ, δεν μπορεί να υποστηριχτεί στα παρόντα δεδομένα. Από την άλλη, ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Γ. Οικονόμου διατηρεί και αυτός τις λογικές επιφυλάξεις του, καθώς ο Ερασιτέχνης δεν είναι μόνο το μπάσκετ και οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για ερασιτεχνικό αθλητισμό. 

«Παράθυρα» που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, από τον πιο πρόσφατο νόμο για τις δωρεές, υπάρχουν επίσης.

Δεδομένων όλων των συνθηκών, ακόμα και του γεγονότος ότι οι φετινοί προϋπολογισμοί, ελέω πανδημίας, θα είναι κάπως μικρότερων απαιτήσεων, η χορηγική πολιτική μπορεί να αποδειχθεί και λύση, αλλά και αδιέξοδο όταν «θεοποιείται».  Η παρούσα εξέλιξη για τον ΠΑΣ στο ανδρικό μπάσκετ, παρότι μοιάζει αναπάντεχη, δεδομένης της καλής συνεργασίας του ερασιτέχνη και της διοικούσας, καθώς και στις δύο θέσεις υπάρχουν άνθρωποι αφοσιωμένοι στο μπάσκετ, φανερώνει και πόσο ρευστά είναι τα πράγματα γενικώς, αλλά και πόσο αναγκαία είναι η αλλαγή της συνάρτησης «απαιτήσεις-υποχρεώσεις»…