Οδηγίες χρήσης από το 7ο λύκειο: φτιάξτε δορυφόρο σε μέγεθος κονσέρβας

Λοιπόν, το Κλασικό Λύκειο (όπως είναι περισσότερο γνωστό το 7^ο Ιωαννίνων) έστειλε έναν κατασκοπευτικό  δορυφόρο στο διάστημα. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά με μια ωριαία επαφή με την ομάδα Zephyrus CanSat που πήρε το τρίτο βραβείο στο διαγωνισμό CanSat in Greece, δεν μοιάζει εντελώς απίθανο κάτι τέτοιο στο προσεχές μέλλον. Στην αίθουσα που πέρασαν τα περισσότερα απογεύματα του τελευταίου διμήνου, μαθητές, μαθήτριες και καθηγητές του πρότζεκτ, μίλησαν στον Τύπο Ιωαννίνων. Ιδού:

Πώς μπλέξατε σε αυτή την ιστορία;

Γιώργος Σκαργιώτης (καθηγητής Πληροφορικής): Ένα mail ήρθε στο σχολείο τέλη Οκτωβρίου, για τον πρώτο διαγωνισμό διαστημικής στην Ελλάδα. Πέρυσι κάναμε προσπάθεια με Arduino με τα παιδιά που είναι φέτος Γ’ λυκείου. Υπήρχε μια ομάδα 4-5 παιδιών που μπορούσαν να ασχοληθούν, αλλά επειδή ο διαγωνισμός ήταν τον Απρίλιο, δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος, λόγω των πανελλαδικών. Είπαμε ότι θα κοιτάξουμε αν θα βρεθούν άλλα άτομα που ενδιαφέρονται. Αυτά, έγιναν Παρασκευή. Δευτέρα, έρχομαι στο γραφείο και με περίμεναν απ’ έξω 16 άτομα…

Πώς ξεκινήσατε;

Αρχίσαμε να διαβάζουμε τι πρέπει να κάνουμε, γράψαμε το θεωρητικό κομμάτι, την αποστολή που θα εκτελούσε ο δορυφόρος. Από τις 26 προτάσεις επιλέχθηκαν οι 10, συμμετείχαν οι καθηγητές σε ένα workshop στην Αθήνα, για να δούμε περί τίνος ακριβώς πρόκειτια και γυρίσαμε πίσω παραμονές Χριστουγέννων για να τρέξουμε το πρότζεκτ στο σχολείο.

Γιατί ήρθατε εκείνη τη Δευτέρα στο γραφείο των καθηγητών;

Μυρσίνη Αναστασούλη: Έτσι όπως μας το περιέγραψαν οι καθηγητές, ακούστηκε αρκετά ενδιαφέρον, να το προσπαθήσουμε, ακόμα και για μένα που δεν είχα ξανασχοληθεί. Είπαμε «γιατί όχι;». Αφού υπήρχαν παιδιά που ήξεραν…

Ποια παιδιά ήξεραν και τι ήξεραν;

(σχεδόν όλοι μαζί) Και τι δεν ξέραμε…

Κώστας Λώλος: Ήταν γνώσεις που είχαμε σε προσωπικό επίπεδο, ασχολούμασταν με κολλήσεις κ.λπ.

Φτιάχνεις πλακέτες στον ελεύθερο χρόνο σου δηλαδή;

Ναι. Arduino πιο παλιά και λίγο προγραμματισμό. Είπα λοιπόν «ας το ξεκινήσουμε».

Τι σας ζητήσανε από το διαγωνισμό να κάνει το μηχάνημα που θα φτιάξετε;

Νίκος Μαρέτας (καθηγητής Βιολογίας): Είχαν πολύ αυστηρές προδιαγραφές. Έπρεπε να εκτελεί μια βασική αποστολή που θα είναι ίδια για όλους: να μετρήσει θερμοκρασία και πίεση με τηλεμετρία. Εμείς είχαμε προτείνει… πάρα πολλά και μετά για να το υλοποιήσουμε και για να χωρέσουν όλα… πεθάναμε!

Κώστας Πήλιος: Ξεκινήσαμε με τη βασική αποστολή: ένας πύραυλος που πετάει ένα χιλιόμετρο ψηλά και αφήνει εκεί το δορυφόρο, με αλεξίπτωτο που έχει σχεδιάσει η κάθε ομάδα. Οι δορυφόροι πρέπει να πέσουν και να φτάσουν ασφαλείς στη γη, δίνοντας κατά την πτώση σε πραγματικό χρόνο μετρήσεις πίεσης και θερμοκρασίας. Η δύναμη στην εκτόξευση είναι 20g, άρα πρέπει να είναι μια ανθεκτική κατασκευή, με συγκεκριμένες διαστάσεις. Επίσης, φτιάξαμε το σταθμό βάσης στον οποίο ο δορυφόρος μετέδιδε τα δεδομένα. Αυτό που κάναμε εμείς, ήταν να πάμε ένα βήμα παραπέρα την αποστολή, βάζοντας ρόδες στις δύο άκρες και μέτρηση αιθυλενίου. Εννοείται ότι βάλαμε GPS…

A, εννοείται αυτό…

Κ.Π. Ε ναι, για να ξέρουμε θέση κ.λπ. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο γιατί είναι εύθραυστος αισθητήρας. Αλλά στο τέλος βρήκαμε αμέσως το στίγμα, όπου είχε πέσει

Ν.Μ. : Επίσης, ένας αισθητήρας οκτώ αερίων επιπλέον, μαζί με το αιθυλένιο, που όλα αυτά γράφονταν σε κάρτα sd.

Πώς τα φέρατε βόλτα;

Γ.Σ.: Πήγαμε παντού, στο πανεπιστήμιο, στην εταιρία του κ. Βαρτζιώτη που μας έδωσε μηχανολογικές συμβουλές, συζητήσαμε με τους χημικούς για να δούμε πώς δουλεύουν οι αισθητήρες, με φυσικούς και ηλεκτρονικούς για να δούμε πώς θα τα «δέσουμε» σωστά.

Ν. Μ. : Ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου στο Φυσικό βοήθησε αφάνταστα, ο Σταύρος Φώτογλου, υποδιευθυντής του ΣΕΚ στην Πρέβεζα μας ξεμπλόκαρε ένα πρόβλημα στον κώδικα, συν όσοι άλλοι που μας στήριξαν πρόθυμα και διέθεσαν το χρόνο τους.

Κ.Λ. Απαιτούσε πολύ χρόνο το πρότζεκτ

Ν.Μ.: Πες τι ώρα έφυγες τη Μεγάλη Τετάρτη…

Καθόσασταν δηλαδή στο σχολείο μετά το σχόλασμα;

Κ.Λ. Τη Μεγάλη. Τετάρτη έφυγα 2.30 τα ξημερώματα.

Γ.Σ. Τον τελευταίο μήνα δουλεύαμε κάθε απόγευμα

Στο τελικό στάδιο, που τα είχατε όλα πια, πότε μπήκατε;

Ν.Μ.: Μεγάλη Πέμπτη δούλεψαν όλα μαζί, για πρώτη φορά. Μέχρι εκείνη την ώρα ήταν απλωμένα στους πάγκους

Κ.Λ. Μέχρι τότε φτάσαμε πολλές φορές στο σημείο να μη δουλεύει τίποτα. Να πούμε ότι «δεν πάμε πουθενά».

Ν.Μ.: Να παλεύεις ένα τρίωρο γιατί δεν έβρισκες ότι έχει καεί ένα μικρό κυκλωματάκι. Πολύ συνηθισμένο αυτό.

Πόσο σας κόστισε χονδρικά;

Γ.Σ. Υπήρχε περιορισμός στο κόστος του δορυφόρου στα 500 ευρώ, το οποίο φροντίσαμε να μη ξεπεράσουμε ώστε να μην έχουμε βαθμούς ποινής. Από την άλλη βέβαια αν υπολογίσεις κάτι παράπλευρα κόστη στην προμήθεια των υλικών από το εξωτερικό (τελωνεία κ.λπ) , επιπλέον υλικά για backup σε περίπτωση που κάτι χαλάσει ή καεί τελευταία στιγμή, αντικατάσταση αυτών που κάψαμε στις δοκιμές και την αγορά εξοπλισμού εργαστηρίου που θα χρησιμοποιήσουμε και στο μέλλον… ε όλο αυτό μας έφτασε περίπου στα 1500 ευρώ

Ν.Μ:Πρέπει να ευχαριστήσουμε την Τράπεζα Ηπείρου για τη στήριξη, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε τίποτα. Επίσης, δεν ξέραμε τι κάναμε από την αρχή, το ξαναλέω.

Τι παραπάνω έκανε αυτός που πήρε το πρώτο βραβείο; (γέλια)

Γεωργία Δασούλα: Τα βραβεία ήταν τρία, εμείς πήραμε το τρίτο.  To σχολείο που πήρε το πρώτο βραβείο θα πάει στον ευρωπαϊκό αντίστοιχο διαγωνισμό, σε συνεργασία με το ΕΜΠ.

Εύη Σάκκου: Είχαν μια κάμερα υπέρυθρων που δεν ήταν υπέρυθρων. Ήθελαν να κάνουν live streaming, αλλά δεν το κατάφεραν τελικά

Σας είναι πιο φιλικό το σχολείο, μετά από αυτή την ιστορία;

Μ.Α.: Έγινε ένα βήμα να μας δίνονται ευκαιρίες για τις δεξιότητες που έχουμε και που δεν εκδηλώνονται στα μαθήματα του σχολικού προγράμματος.

Ήταν η πρώτη φορά που δουλέψατε σε τόσο σύνθετο πρότζεκτ;

Γ.Σ. Τόσο σύνθετο όχι, δεν είχαμε κάνει ποτέ

Ν.Μ: Δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόσο δύσκολο, είναι αλήθεια

Τι νιώθετε πλέον ικανοί και ικανές να κάνετε;

Κ.Λ. Ξέρω ότι μπορώ να κάνω ακόμα περισσότερα πράγματα

Νίκος Καλαμπόκης: Θέλω να μπω σε σχολές πληροφορικής και μηχανολογίας.  Θέλω να τα συνδυάσω και τα δύο.

Γ.Σ. Αυτό που μάθανε βασικά τα παιδιά, είναι ότι αν δεν συνεργαστείς, δεν τα καταφέρνεις.

Ν.Μ. Και ότι πρέπει να τα βάλεις όλα σε μια σειρά

Σας ευχαριστώ πολύ

Ευχαριστούμε και εμείς

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της ομάδας Zephyrus είναι οι εξής:

Μυρσίνη Αναστασούλη, Δημήτρης Γιώτης, Διαμαντής Πλαχούρας, Κώστας Βαράκας, Νίκος Καλαμπόκης, Εύη Σάκκου, Γεωργία Δασούλα, Γιώργος Καπέλης, Δημήτρης Στάθης, Κώστας Λώλος, Άννα Πάνου, Κώστας Τόλης, Κώστας Πήλιος. Υπεύθυνοι καθηγητές ο Γιώργος Σκαργιώτης και ο Νίκος Μαρέτας.