![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/04n@2x.png)
Όταν οι αμερικάνοι λογοτέχνες αποφασίζουν να «αποκαλύψουν» τις άγνωστες πτυχές της κοινωνίας των ΗΠΑ, το αποτέλεσμα είναι συνήθως ενδιαφέρον. Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η σύγκριση δύο «τάσεων», στην λευκή και τη μαύρη εκδοχή τους.
Ο «Πουλημένος» του Πολ Μπέιτι, διηγείται την όχι ορθή πολιτικά ιστορία του από την πλευρά των μαύρων, αλλά απεκδυμένη, με χιουμοριστικό τρόπο, από την καταπίεση που έχουν υποστεί. Σαν δηλαδή η «χώρα της ελευθερίας» να ήταν όντως αυτό και να μην είχε καταπιέσει μέχρι πολύ πρόσφατα (ακόμα και σήμερα) ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της, αλλά και εκείνο το κομμάτι να είχε αποφασίσει ότι θα φτιάξει μια δική, του «θωρακισμένη» κοινωνική κανονικότητα.
Οι «ρεαλιστές» βρήκαν το αφήγημά τους στην «Τριλογία του αμερικάνικου υποκόσμου», του Τζέιμς Ελρόι, όπου η δυναστεία των Κένεντι παρουσιάστηκε πολύ διαφορετικά και καθόλου εξιδανικευμένα από ό,τι συνήθως, ενώ το «αντίπαλο δέος» του Χούβερ και των επιχειρηματικών λόμπις με επικεφαλής τον Χάουαρντ Χιουζ «ζέχνει» σε κάθε σελίδα των βιβλίων. Αυτή όμως είναι η λευκή εκδοχή της αποκαθήλωσης.
Η μαύρη, είναι (και) αυτή του Μπέιτι. Το βραβευμένο με Μπούκερ βιβλίο, χωρίς να είναι το θαύμα της πλοκής και της υπόθεσης (πάντα χρειάζεται μια επιφύλαξη με τις βραβευμένες εκδόσεις…), αφηγείται με σκανδαλιστικό τρόπο, μια απίθανη ιστορία. Το χιούμορ, βοηθημένο πολύ από τη μετάφραση του Νίκου Α. Μάντη, είναι σπαρταριστό και πολύ επίκαιρο, τόσο φλεγματικό που του χάρισε ένα αγγλικό βραβείο.
Index
Πολ Μπέιτι
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016
Σελ. 416
