Ένα παραλίμνιο κομμάτι για τους πεζούς-ποδηλάτες

Το οδικό τμήμα, μήκους 1 χλμ. περίπου, από τη συμβολή των οδών Κ. Παπούλια (Ακτή Μιαούλη) και Βογιάννου μέχρι την πρώτη γέφυρα του παραλίμνιου ποδηλατόδρομου-πεζόδρομου, θα έπρεπε να έχει μια άλλη χρήση εδώ και πολλά χρόνια.

Ως δρόμος διπλής κατεύθυνσης δημιουργεί παρά λύνει προβλήματα. Το οδικό αυτό κομμάτι χρησιμοποιείται καθημερινά και όλες τις ώρες από περιπατητές και δρομείς που προσπαθούν να… γλιτώσουν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Στην περιοχή, υπάρχει ένα πεζοδρόμιο από τη μία πλευρά του δρόμου. Κι αυτό όμως είναι ημιτελές, καθώς «φτάνει» μέχρι το Παραλίμνιο Ψυχαγωγικό Πάρκο.

Πριν από δέκα ημέρες, το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων πήρε την απόφαση να μονοδρομήσει το οδικό αυτό τμήμα (με κατεύθυνση προς την πρώτη ξύλινη γέφυρα). Η απόφαση αυτή του Δημοτικού Συμβουλίου συνδέεται με τη δέσμευση για ενοποίηση του παραλίμνιου πεζόδρομου-ποδηλατόδρομου.

Όπως αναφέρει στον «Τύπο Ιωαννίνων» ο αντιδήμαρχος Γιώργος Αρλέτος, θα υπάρξει παράλληλα και ένα τεχνικό έργο όπως αυτό θα προκύψει από μελέτη που θα κάνει η ομάδα η οποία ανέλαβε το master plan για τους ποδηλατόδρομους στα Γιάννενα. Υπενθυμίζεται ότι το master plan προέκυψε μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες. Σε αυτό προτείνονται νέοι ποδηλατόδρομοι ή ενσωμάτωση του ποδηλάτου στο οδικό δίκτυο. Η δημοτική αρχή Ιωαννίνων έχει δεσμευτεί προς το παρόν μόνο για την υλοποίηση της σύνδεσης του παραλίμνιου ποδηλατόδρομου, ιδίως στο εν λόγω τμήμα. Είναι ένα πρώτο βήμα…

Το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της απόφασης δεν είναι ακόμα γνωστό. Σε πρώτη φάση, θα πρέπει να προηγηθεί η έγκριση της μονοδρόμησης από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας.

Η αναγκαιότητα πάντως μιας περιπατητικής διαδρομής είχε διαφανεί εδώ και χρόνια. Το 2017 μάλιστα, η Περιφέρεια Ηπείρου προχώρησε στη διαμόρφωση ενός χαλικοστρωμένου «πεζοδρομίου», από τη μεριά της λίμνης (στις παρυφές των πρώην ιχθυολεκανών του ΓΟΕΒ) με το πρόσχημα της… πολιτικής προστασίας. Ήταν την ίδια περίοδο που επιχωματώθηκε ένα παλιό αρδευτικό κανάλι.

Η Περιφέρεια Ηπείρου βρέθηκε τότε αντιμέτωπη με… το πάρκο ερμηνείας οικοσυστήματος, το οποίο εφάπτεται στον δρόμο, του (πρώην πια) Φορέα Διαχείρισης Λίμνης. Η λύση που βρέθηκε, ήταν το… σπάσιμο ενός τοιχίου. Οι πεζοί δηλαδή έμπαιναν από την πύλη εισόδου του πάρκου και έβγαιναν από το σπασμένο τοιχίο. Ευτυχώς, αυτή η… μεσοβέζικη λύση, που δεν άντεξε για πολύ καιρό.

Κατά την περίοδο της πανδημίας, με τα περιοριστικά μέτρα, διαφάνηκε ακόμα περισσότερο η ανάγκη να δοθεί περισσότερος ελεύθερος χώρος στους πολίτες, σε μια κρίσιμη περιοχή.