Οκτώ φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους βιβλία, για τον Αύγουστο και όχι μόνο

Είναι της μόδας οι βιβλιογραφικές προτάσεις ανάγνωσης για το καλοκαίρι, με τους τίτλους «Πέντε τίτλοι για την παραλία», «Έξι βιβλία για να δροσιστείτε», «Οκτώ βιβλία για να πάρετε μαζί σας σε ένα έρημο νησί» κ.λπ.

Οι κάτωθι προτάσεις είναι οκτώ, αλλά επί της ουσίας είναι έντεκα. Μπορείτε να τις διαβάσετε τον Αύγουστο, μπορείτε όμως και άλλους μήνες, άνετα. Μπορείτε και να μην τις διαβάσετε καθόλου, αλλά ταπεινή μας άποψη είναι ότι θα χάσετε. Ιδού λοιπόν:

Ντέβιντ Φόστερ Ουάλας: Η σκούπα και το σύστημα (Κριτική)

Ο Ουάλας κερδίζει τον Πίντσον στα σημεία. Δεν έχει αποδώσει απλώς ένα έργο αναφοράς στον κόσμο, αλλά και ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί χωρίς υπερβολική χρήση παρακεταμόλης, με πιο «χαλαρές» στιγμές, αλλά και εμβάθυνση στις φιλοσοφικές ανησυχίες του συγγραφέα.

Γιάννης Κολοβός: Κοινωνικά απόβλητα (Απρόβλεπτες εκδόσεις)

Το πανκ στην Ελλάδα είναι πλέον τόσο παλιό, όσο και οι παραμάνες στα μπουφάν. Το βιβλίο του Γιάννη Κολοβού δεν είναι νοσταλγικό, έστω και αν όσοι και όσες μεγάλωσαν στην ευρύτερη περιοχή Εξαρχείων-Πατησίων-Αμπελοκήπων-Κυψέλης θα αναγνωρίσουν εκεί ένα κομμάτι της ζωής τους. Είναι ίσως η πρώτη σοβαρή και ενδελεχής μελέτη για το πανκ στην Ελλάδα.

Φίλιπ Κερ: Το χέρι του θεού (Κέδρος)

Ο εξαιρετικά δεξιοτέχνης, όσο και εκνευριστικός ώρες-ώρες Φίλιπ Κερ, προσπαθεί να δείξει πόσο καλός είναι και εκτός της προστασίας που παρέχει το μυθιστόρημα εποχής. Διαλέγει ένα θέμα που δεν είναι καινούργιο, καθώς ο Μονταλμπάν ήδη έχει σκοτώσει ένα σέντερ φορ, αλλά το σύνολο είναι δελεαστικό, καθώς διαδραματίζεται στο Καραϊσκάκη.

Νικ Χόρνμπι: Αστείο κορίτσι (Πατάκης)

Αν υπήρχε βραβείο βρετανικού φλέγματος σίγουρα ο Χρόνμπι και ο Κόου θα ήταν ισχυρές υποψηφιότητες. Τώρα, ο πιο «μουσικός» από τους συγγραφείς διηγείται μια ιστορία που θέλει να είναι αστεία, τα καταφέρνει, αλλά ακόμα και όταν σκοτεινιάζει αφήνει πίσω της μια γλυκιά αίσθηση.

Σάμιουελ Μπγιορκ: Η κουκουβάγια (Διόπτρα)

Η σκανδιναβική λογοτεχνία το έχει παρακάνει με τα αστυνομικά μυθιστορήματα, είναι αλήθεια. Ο Μπγιορκ όμως είχε καλά αποτελέσματα στο πρώτο (μεταφρασμένο) βιβλίο με το δικό του ήρωα, Χόλγκερ Μουνκ και τώρα, δεν χάνουμε τίποτα για μια δεύτερη ματιά.

Συλλογικό: Ο κόσμος της φωτιάς και του πάγου (Anubis)

Αν πραγματικά θέλετε να μάθετε τι και πώς γίνεται στο Game of Thrones και να μη ρωτάτε άσχετα πράγματα συνέχεια, τότε το συλλογικό (συνήθως αυτά δεν τα γράφει ο σταρ της συγγραφής αλλά αυτοί που αναφέρονται με μικρότερα γράμματα από κάτω, να ξέρετε) έργο της «προϊστορίας» του κόσμου του Γουέστερος, είναι στα SOS, μέχρι τον επόμενο Ιούνιο που θα ξεκινήσει η προτελευταία σεζόν του GoT.

Άρθουρ Κλαρκ, Στίβεν Μπάξτερ: Η οδύσσεια του χρόνου (Αίολος)

Λίγο παλιότερο, αλλά αναφορικός τίτλος και αυτός. Η τριλογία που έμελλε να είναι η τελευταία που υπογράφει ο Άρθρουρ Κλαρκ (τα τρία βιβλία έγραψε κυρίως ο Μπάξτερ), είναι ένα έπος αστροφυσικής και fantasy λογοτεχνίας που όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από αυτό, τόσο περισσότερο επιβλητικό γίνεται. Κάπου στο σχετικά κοντινό μέλλον, αρχίζουν τα δύσκολα για την ανθρωπότητα.

Καρλ Μαρξ: Το Κεφάλαιο (τόμος 1-ΚΨΜ)

Αν υπάρχει μια ρημάδα ώρα να το ανοίξετε και να προσπαθήσετε να το διαβάσετε, αυτή είναι τώρα. Το κορυφαίο οικονομικοπολιτικό έργο επανεκδίδεται πιο «φιλικό» στον αναγνώστη, από το ΚΨΜ, σε συνεργασία με τη διεθνή έκδοση των Απάντων του Μαρξ και του Ένγκελς.