Αυτό το αδυσώπητο 2016…

To 2016 δεν ήταν καθόλου εντάξει σε θέματα θανάτων διασήμων προσώπων, καθότι μέσα σε 12 μήνες έγινε ένα τεράστιο «ξεκαθάρισμα». Υπερβολικά διάσημοι και λιγότερο διάσημοι, άνθρωποι κυρίως από τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και την πολιτική και την ευρύτερη κοινωνική δραστηριότητα, άνθρωποι που υπήρξαν χαρισματικοί, ενοχλητικοί, ευχάριστοι, αδιάφοροι, αλλά είχαν επάνω τους τη στάμπα της αναγνωρισιμότητας, αποχαιρέτησαν αυτό τον κόσμο, κάνοντας το 2016 «φόβητρο». Για να μην υπερβάλλουμε όμως, ένα μεγάλο ποσοστό δεν «έφυγε αδόκητα» όπως γράφεται στους επικήδειους. Αλλά πάντα, η σημειολογία ενός διάσημου θανάτου είναι λίγο σαν τις κουβέντες για τον καιρό: έχει μεγάλη επίδραση. Ας δούμε ποιοι και ποιες πέθαναν αυτή τη δύσκολη γενικά χρονιά:

Μουσική

Ο Λέοναρντ Κοέν ήταν ίσως η πιο μεγάλη απώλεια στην τέχνη, καθώς ο Ladies' man, έβαλε στον ίδιο δρόμο την ποίηση και τη μουσική. Ο χώρος όμως είχε και άλλους θανάτους, με μπάντες όπως οι Emerson, Lake & Palmer να χάνουν τον Γκρεγκ Λέικ και τον Κιθ Έμερσον σε δύο διαφορετικές χρονικές φάσεις. Επίσης, ο θάνατος του Πωλ Κάτνερ των Jefferson Airplane υπενθύμισε ότι πλέον, έχουμε μεγαλώσει πολύ. Ένας άλλος lo fi ήρωας, ο Άλαν Βέγκα, αναχώρησε σε ηλικία 78 ετών, αφού πρόλαβε μαζί με τον Μάρτιν Ρεβ να βάλουν τις βάσεις του πανκ ήχου με τους Suicide. Πέθανε επίσης ο Black ή Κόλιν Βερνκομπ ή ο άνθρωπος που τραγούδησε το «Wonderful life».

Ο θάνατος του Ντέβιντ Μπάουι ήταν ο πιο «ηχηρός». Η απώλεια του Ziggy Stardust από καρκίνο ήταν αυτή που θάμπωσε περισσότερο από όλες (ακόμα και του Κοέν) τα ΜΜΕ παγκόσμια, λίγο πριν κυκλοφορήσει το άλμπουμ που έμελλε να είναι το τελευταίο του. Ακόμα, ο Γκλεν Φρέι των Eagles, o Λίον Ράσελ, ένας από τους επιδραστικότερους πολυοργανίστες των ‘60s-‘70s καθώς και ο Πρινς με τον Τζωρτζ Μάικλ, ο οποίος πέθανε στα 53 ανήμερα τα Χριστούγεννα. Μια από τις  πιο σημαντικές απώλειες όμως, δεν κράτησε ποτέ μικρόφωνο: ο σερ Τζωρτζ Μάρτιν, πιο γνωστός ως «το πέμπτο σκαθάρι», ήταν ο παραγωγός των Beatles, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται ένα τεράστιο μερίδιο της διαστημικής υπόστασης που απέκτησαν οι 4 του Λίβερπουλ. Πριν από λίγες μέρες επίσης, χάθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι της «Χορωδίας του Κόκκινου Στρατού» σε αεροπορικό δυστύχημα.

Σινεμά

Από τις πιο συμπαθητικές και σημαντικές προσωπικότητες στην ηθοποιία, ήταν ο Άλαν Ρίκμαν, είτε το μάθαμε ως προφέσορ Σνέιπ στον Χάρι Πότερ, είτε ως Χανς Γκρούμπερ στο «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», είτε ακόμα από πιο χαμηλού προφίλ ταινίες. Επίσης, αν βλέπατε τις φάρσες των ’80s, από τη «Μεγάλη των  μπάτσων σχολή» μέχρι τις «Τρελές σφαίρες», το καστ έχει υποστεί μεγάλες απώλειες καθώς πέθαναν ο «αρχηγός Λασάρντ» Τζορτζ Γκέινς και ο σαφώς πιο σημαντικός Τζωρτζ Κένεντι. Απροσδόκητα πέθανε ο πιο πρόσφατος «Τσέκοφ» του Σταρ Τρεκ, Άντον Γέλτσιν, μόλις στα 27 του. Η Ζα Ζα Γκαμπόρ πέθανε πλήρης ημερών, ενώ σημαντικότερες ακόμα ήταν οι απώλειες των δημιουργών: Ο Ετόρε Σκόλα, σκηνοθέτης, πέθανε σε ηλικία 84 ετών, αφού πρώτα έβαλε την υπογραφή του σε δύο από τις καλύτερες ιταλικές ταινίες: «Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί» και «Μια ξεχωριστή μέρα». Επίσης, ο Μάικλ Τσίμινο, ο δημιουργός του «Ελαφοκυνηγού» πέθανε στα 77 του και η Νάνσι Ρόμπινς, την οποία γνωρίσαμε ως Νάνσι Ρίγκαν στο πλευρό ενός από τους πιο αντιπαθητικούς προέδρους των ΗΠΑ, έζησε μέχρι τα 94 της. Πέθανε επίσης ο Τζιν Γουάιλντερ, ο αγαπητός «it’s aliiiiiiive» δόκτωρ Φρόνκοστιν…

Λογοτεχνία

Ο Ουμπέρτο Έκο, ένα από τα πιο σημαντικά μυαλά των καιρών μας, πέθανε σε ηλικία 84 ετών. Ο Έκο ήταν σχεδόν… τα πάντα στο χώρο της συγγραφής, ενώ άφησε πίσω του διάσημα έργα όπως το «Όνομα του Ρόδου» αλλά και πιο σημαντικά ακόμα όπως το «Εκκρεμές του Φουκώ», το οποίο «λήστεψαν» αργότερα διάφοροι. Επίσης, η Χάρπερ Λι πέθανε στα 89 της, κάτοχος Πούλιτζερ και συγγραφέας του «Kill a mockingbird», του τρομερού βιβλίου που έγινε και ταινία με τον Γκρέγκορι Πεκ.  Πέθανε επίσης ο Άλβιν Τόφλερ, που το 1980 έγραψε το «Τρίτο κύμα». Ο Έλι Βίζελ κάτοχος του βραβείου Νόμπελ, ήταν αυτός που κατέγραψε με ανατριχιαστικό τρόπο στη «Νύχτα» το Ολοκαύτωμα, όντας επιζήσας του Άουσβιτς… Τον Οκτώβριο, χάθηκε και ο Ντάριο Φο, στα 90 του.

Πολιτικοί

Ο λίδερ μάξιμο Φιντέλ Κάστρο, βαρέθηκε να προσπαθεί να τον σκοτώσει η CIA και αναχώρησε, στα 90 του. Πρόλαβε να κάνει επανάσταση και να την κρατήσει, με πολλές «υποσημειώσεις», μέχρι σήμερα, ανάβοντας τα πούρα του αυτάρεσκα στα μούτρα του καπιταλισμού. Ο Τζον Γκλεν, πριν εκλεγεί στη Σύγκλητο, στο Οχάιο, ήταν ο πρώτος Αμερικάνος που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι ήταν αιγύπτιος διπλωμάτης και γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Από τους ανθρώπους που στιγμάτισαν με διάφορους τρόπους τη θητεία τους, ήταν ο Σιμόν Πέρες.

Αθλητές

Αν, μαζί με το θάνατο του Κάστρο και του Λέοναρντ Κοέν, διαλέγαμε έναν ακόμα, στην ίδια γραμμή επίδρασης, αυτός θα ήταν του Μωχάμεντ Άλι, του μποξέρ που «πετούσε σαν πεταλούδα και τσιμπούσε σαν μέλισσα». Ο μποξέρ, τρεις φορές πρωταθλητής βαρέων βαρών, πέθανε στα 74 του. Αντίστοιχό του στο ποδόσφαιρο, ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ,

Οι Έλληνες

Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος πέθανε στα 104 του χρόνια, αφού πρόλαβε να αφήσει τη σφραγίδα του στα ελληνικά γράμματα και στην ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα. Ο Γιάννης Καλαϊτζής υπήρξε από τους πιο σημαντικούς έλληνες γελοιογράφους και η Άννα Συνοδινού μεγάλη τραγική ηθοποιός. Το 2016 επίσης πέθαναν ο Αντρέας Βγενόπουλος, επιχειρηματίας, ο Παντελής Παντελίδης, τραγουδιστής, ο σκηνοθέτης Κώστας Κουτσομύτης, ο Γεράσιμος Αρσένης και ο Κωστής Στεφανόπουλος, ο Γιάννης «στάσου, μύγδαλα» Βόγλης, ο «κορίτσια, ο» Ανδρέας Μπάρκουλης και ο Όσκαρ Αλβάρες, που έβαλε 77 γκολ με τον ταύρο του ΠΑΣ στο στήθος. Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης άφησε σημαντικό κενό στη σκηνοθεσία και στη μουσική παραγωγή, ο Δημήτρης Μαρωνίτης στα γράμματα. Επίσης, αποχαιρετήσαμε τον αγαπητό Θάνο Ανεστόπουλο των «Διάφανων Κρίνων».

Η «παραγωγή των ειδώλων», από όταν γεννήθηκε και μεγάλωσε η βιομηχανία του θεάματος, μπαίνει πλέον στην 8^η δεκαετία της και λογικά, θα έχει απώλειες. Μεγαλώνουμε, όλοι και όλες και η ανθρώπινη ύπαρξη είναι πεπερασμένη. Αυτός, είναι και ο βασικός λόγος που το 2016 είχε όντως περισσότερες απώλειες διασήμων, από άλλες χρονιές. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι ένας παράγοντας που καθορίζει τη στάση του κοινού απέναντι στον «διάσημο» και εξαρτά και την αντίδραση στην απώλειά του, είναι η ματαιοδοξία και των δύο…