Τα πανεπιστήμια στην τύχη τους

Στο γενικότερο πλαίσιο δύο μέτρων και πολλών σταθμών που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για τα μέτρα κατά της εξάπλωσης της πανδημίας, από τους πλέον πληγέντες, είναι οι φοιτητές-τριες και η ακαδημαϊκή κοινότητα.

Παρά την πρεμούρα για τη σχολική εκπαίδευση, η οποία εξελίσσεται σε... εξώπορτα, καθώς πότε κλείνει, πότε ανοίγει, με τις ανισότητες που δημιουργούνται εγγενώς πλέον να μεγαλώνουν και την τηλεκπαίδευση να μην υποκαθιστά σε καμία περίπτωση, τη δια ζώσης εκπαίδευση, για τα πανεπιστήμια είναι κάθετη: Κλειστά, όλη τη χρονιά φέτος.

Με μια μάλλον αλλόκοτη απόφαση, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε ότι και όλο το εαρινό εξάμηνο θα γίνει εξ αποστάσεως, εξαιρουμένων των κλινικών, πρακτικών και εργαστηρίων που θα γίνουν με τους ισχύοντες περιορισμούς.

Το εξάμηνο όμως τελειώνει τον προσεχή Ιούλιο, όταν, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση, θα έχει «επιτευχθεί ο εμβολιασμός του 70% του πληθυσμού» και λογικά, μέχρι τότε, τίποτα δεν θα παραμείνει εντελώς κλειστό και σε ημιλειτουργία.

Παρόλα αυτά, το υπουργείο προεξοφλεί μια «νεκρή» χρονιά για τα ιδρύματα, που θα συμπληρώσουν έτσι τρία εξάμηνα κλειστά, 1,5 χρόνο συνολικά.

Σημειωτέον ότι πολύ δύσκολα ένα πανεπιστημιακό μάθημα προχωρημένων ετών, για παράδειγμα, μπορεί να «προσομοιώσει» το συνωστισμό μιας σχολικής αίθουσας γυμνασίου για παράδειγμα. Αυτά ωστόσο είναι λεπτομέρειες μάλλον για το Υπουργείο Παιδείας, που πλείστες όσες φορές έχει προστρέξει σε μέλη της επιτροπής ειδικών για να δικαιολογήσει το «στα σχολεία δεν μεταδίδεται»…

Φοιτητές-τριες, διδακτικό προσωπικό, διοικητικοί υπάλληλοι, ζητούν εδώ και μήνες να ανοίξουν τα ιδρύματα, με λήψη μέτρων και διάθεση κονδυλίων κ.λπ. ωστόσο το υπουργείο αγνοεί επιδεικτικά τα αιτήματα και σχεδόν τιμωρητικά, διαχειρίζεται τα πανεπιστήμια με διαφορετικό τρόπο, από ό,τι την υπόλοιπη δημόσια εκπαίδευση.