Τα «όχι» για το λατομείο Πεδινής

Μεταξύ Πεδινής και Κοσμηράς, υπάρχει ένα ανενεργό λατομείο, έκτασης 90 στρεμμάτων. Ένα τμήμα αυτού, έκτασης 28 στρεμμάτων, ο Δήμος Ιωαννιτών ήθελε να το εκμισθώσει με σκοπό τη μερική του αποκατάσταση... Πιο συγκεκριμένα, η πρόθεση εκμίσθωσης προέκυψε μετά από την εκδήλωση σχετικού ενδιαφέροντος από την «Αειφορική Ηπείρου» και την Περιφέρεια Ηπείρου. Η μεν πρώτη ήθελε να εναποθέσει κομπόστ τύπου Α και η μεν δεύτερη τα υλικά που προκύπτουν από την ανακατασκευή της οδού Νιάρχου.

Τον Οκτώβριο είχε γίνει σχετική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων, το οποίο αποφάσισε να αναβάλει το θέμα. Χτες, σε νέα του συνεδρίαση, το Δημοτικό Συμβούλιο είπε «όχι» στην εκμίσθωση του λατομείου.

Πολλά και διάφορα τα ερωτήματα που έθεσαν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης (αρκετά από αυτά βάσιμα): από το αν πρόκειται για μερική έστω αποκατάσταση του λατομείου ή απλώς για εναπόθεση αδρανών υλικών και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ιδίως του κομπόστ τύπου Α μέχρι την ύπαρξη μη ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την αποκατάσταση ανενεργών λατομείων και τα γιατί της μη αξιοποίησης από τους ενδιαφερόμενους της ιδιωτικής μονάδας ολοκληρωμένης διαχείρισης αδρανών υλικών που υπάρχει στην περιοχή κ.λπ.

Η συζήτηση ήταν μεγάλη και έντονη, και όχι εποικοδομητική. Κι αυτό επειδή ο παράγοντας που καθόρισε την όλη συζήτηση, ήταν τα «όχι» των Τοπικών Κοινοτήτων Πεδινής και Κοσμηράς. «Όχι» που ενισχύθηκαν και από την «εκρηκτική» στάση του δημοτικού συμβούλου της παράταξης «Ενότητα Πολιτών» Δημήτρη Νάστου και την πολύ κακή σχέση που υπάρχει μεταξύ αυτού και του αρμόδιου αντιδημάρχου Βαγγέλη Πήχα.

Σε σημερινή της ανακοίνωση, η δημοτική αρχή του Μωυσή Ελισάφ εκφράζει τη λύπη της για την εξέλιξη και εκτιμά ότι «οι σκοπιμότητες, οι τοπικισμοί και η μικροπολιτική κυριάρχησαν της περιβαλλοντικής ευαισθησίας». Χαρακτηρίζει δε τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης «προσχήματα» που οδήγησαν στη μη «αποκατάσταση ενός εγκαταλειμμένου και ανενεργού λατομείου, διαδικασία που πέρα από τα περιβαλλοντικά θα είχε και οικονομικά οφέλη για την τοπική κοινωνία». Και  καταλήγει αφήνοντας στην κρίση των πολιτών, όπως επισημαίνει, «όλους εκείνους που αγωνιούν για το περιβάλλον κατά περίπτωση και επιλεκτικά».