Στις 20 Οκτωβρίου δίκη για την υπόθεση Γιακουμάκη

Στις 20 Οκτωβρίου θα ξεκινήσει στο Τριμελές Εφετείο Ιωαννίνων μια από τις πλέον πολύκροτες δίκες στην ελληνική δικανική ιστορία, η δίκη για την τραγική υπόθεση του θανάτου του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ο 20χρονος σπουδαστής βρέθηκε νεκρός πριν από 15 μήνες σε περιοχή του Κατσικά, κάτω από τη Γαλακτοκομική σχολή και ο χαμός του συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, με το βάρος του πένθους για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, αλλά και εξαιτίας της εκμετάλλευσης της θλίψης από διάφορους, επικοινωνιακούς και μη παράγοντες.

Η δίκη στην οποία θα κληθούν να καταθέσουν μια σειρά πρόσωπα, ακόμα και πολιτικοί, θα αναζητηθούν οι ευθύνες του θανάτου του 20χρονου, ο οποίος φαίνεται ότι μέχρι το τραγικό γεγονός, ήταν στόχος συνεχόμενων καψωνιών συσπουδαστών του, οι οποίοι είτε τιμωρήθηκαν πλημμελώς, είτε καθόλου. Μάλιστα, υπάρχουν καταγγελίες που θα φτάσουν στις δικαστικές αίθουσες για παρεμβάσεις υπέρ των από πολιτικούς, όπως ο πρώην υπουργός και βουλευτής της ΝΔ Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Huffington post, η αναζήτηση ευθυνών θα επεκταθεί σε διευθυντικά στελέχη της σχολής και υπαλλήλους της Γαλακτοκομικής. Οι κατηγορίες είναι η παράβαση καθήκοντος και ηθική αυτουργία σε παράβαση καθήκοντος και ουσιαστικά, έχουν να κάνουν με το αν οι αρμόδιοι έπραξαν τα πειθαρχικά δέοντα όταν τους καταγγέλθηκε ότι συγκεκριμένη ομάδα σπουδαστών εκφοβίζει άλλους στη σχολή και αν υπήρξε «παραίνεση» από διαχειριστή της πολιτικής εξουσίας προς αυτή την κατεύθυνση. Αν μπήκε κάποιος «βύσμα» δηλαδή, για να μην τιμωρηθούν οι συγκεκριμένοι.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η δίκη αυτή είναι μακριά από το πλαίσιο που βάζει η δικηγορική πλευρά της οικογένειας του αδικοχαμένου νέου, η οποία συνεχίζει να υποστηρίζει ότι πρόκειται για δολοφονία και όχι αυτοκτονία. Η αλήθεια είναι ότι εκτός από την τεράστια (και απεχθή συχνά) εκμετάλλευση της υπόθεσης από σημαντική μερίδα των ΜΜΕ, η δικαιοσύνη, στο προδικαστικό της έργο έχει αφήσει ανοιχτή την κατηγορία για το θάνατο του σπουδαστή, ασκώντας δίωξη «κατ’ αγνώστων» για ανθρωποκτονία. Θεωρητικά, η δίωξη στηρίζεται και από την ιατροδικαστική έρευνα, η οποία διαπιστώνει αίτια θανάτου που παραπέμπουν σε αυτοκτονία, ωστόσο, στο αυστηρά επιστημονικό της κομμάτι δεν κλείνει την υπόθεση, καθώς η σορός του νεαρού βρέθηκε ένα μήνα μετά το θάνατό του, σε κατάσταση που δεν επιτρέπει τις κατακλείδες. Κοντά σε αυτό, πρέπει να προστεθεί και η τεράστια κοινωνική πίεση για την αναζήτηση ευθυνών και ενόχων-αυτουργών. Έτσι και αλλιώς όμως, πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη, ένοχοι δεν υπάρχουν. Και αυτό η ελληνική κοινωνία επιμένει να μην μπορεί να το διαχειριστεί, ειδικά όταν συνθλίβεται από τον πόνο που προκαλούν φαινόμενα η οποία η ίδια συντηρεί και κρύβει «κάτω από το χαλί» πιστεύοντας ότι όσο δεν φαίνονται, δεν υπάρχουν κιόλας.