Πού πήγε όλο αυτό το χιόνι;

Μια μελέτη για τη μεταβολή χιονόπτωσης και χιονόστρωσης στην Ελλάδα, υπό τον τίτλο «Snow Cover and Depth Climatology and Trends in Greece», αποτυπώνει τις μεταβολές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία 30 χρόνια.

Τη μελέτη της ομάδας METEO του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών που δημοσιεύτηκε στο MDPI συνυπογράφουν επιστήμονες και από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (εργαστήριο Μετεωρολογίας Φυσικού).

Στα βασικά της συμπεράσματα, σημειώνει ότι από το 1991 έως το 2020, παρατηρείται σημαντική πτωτική τάση στον αριθμό ημερών χιονοκάλυψης στο σύνολο της Ελλάδας, ειδικότερα τον χειμώνα που έχει μειωθεί και η διάρκεια και το πάχος χιονιού.

Το φθινόπωρο οι χιονοπτώσεις έχουν γίνει πιο σπάνιες από το παρελθόν, ξεκινώντας προς τα τέλη Νοεμβρίου στα ορεινά, ενώ την άνοιξη η τήξη χιονιού ξεκινά πιο νωρίς, μειώνοντας έτσι τη συνολική διάρκεια της χιονοκάλυψης.

Οι μεγαλύτερες αποκλίσεις παρατηρούνται στη δεκαετία 2011-2020.

Η μελέτη εποπτεύει ιδιαίτερα την οροσειρά της Πίνδου, ως σημείο όπου καταγράφονται οι περισσότερες μέρες χιονοκάλυψης και το μεγαλύτερο πάχος χιονιού.

Παρατηρεί, πέραν των σημαντικότερων και βασικότερων επιπτώσεων στο κλίμα, ότι πλήττεται και ο χειμερινός τουρισμός, ειδικά στα χιονοδρομικά κέντρα χαμηλότερου υψομέτρου, μηδέ της περιοχής Ανηλίου-Μετσόβου εξαιρουμένης: «Τη δεκαετία 2011-2020 η περίοδος χιονοκάλυψης ήταν έως και 36% πιο περιορισμένη από την δεκαετία 1991-2000 (περίοδος Σεπτεμβρίου-Μαΐου) σε χιονοδρομικά με μέσο υψόμετρο μικρότερο των 1900 μέτρων», αναφέρει η μελέτη, μεταξύ άλλων.

Καταλήγει μεταξύ άλλων στο εξής συμπέρασμα: «Η μείωση των ημερών με χιόνι και του ύψους του χιονιού ευθυγραμμίζεται με τις ευρύτερες τάσεις που παρατηρούνται σε όλη την Ευρώπη και υπογραμμίζει την ευπάθεια των ορεινών περιοχών της Ελλάδας στην κλιματική αλλαγή».