Ο Μιστράλ, ο Μορεάς και ένας μικρός δρόμος στα Γιάννενα

Ο Σωτήρης Σκίπης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς διανοούμενους των αρχών του 20^ου αιώνα. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη.

Ήταν Αθηναίος, ωστόσο η μοίρα τον «έδεσε» με τα Γιάννενα, όχι μόνο με το μικρό και ξεχασμένο δρόμο κοντά στην Ανεξαρτησίας.

Ο αδερφός του Σκίπη, Γιώργος, ήταν υπολοχαγός στο μέτωπο της Μανωλιάσας, κατά τις μάχες της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων και έχασε τη ζωή του στη μάχη, στις 12 Δεκεμβρίου 1912. Ο ποιητής εκείνο τον καιρό εργαζόταν ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Σκριπ».

Δύο χρόνια αργότερα μπήκε στο στόχαστρο ενός παράφρονα, του Ηλία Κουλουβάτου, που θεώρησε ότι ο Σκίπης τον κορόιδευε με το θεατρικό «Ξεφαντώματα» που είχε παρουσιάσει λίγο καιρό πριν. Ο Κουλουβάτος μπήκε στα γραφεία της εφημερίδας και πυροβόλησε τον Σκίπη, ο οποίος τη γλίτωσε την τελευταία στιγμή. Ο Κουλουβάτος απαλλάχθηκε με ακαταλόγιστο, στη δίκη που ακολούθησε.

Ο Σκίπης, το 1940 υπέγραψε με άλλους έλληνες διανοούμενους τη διαμαρτυρία για την επίθεση των Ιταλών στην Ελλάδα, ενώ ήταν ο δεύτερος, μετά τον Σικελιανό, που απάγγειλε ποίημα το 1943, στην κηδεία του Κωστή Παλαμά, η οποία πήρε χαρακτηριστικά παλλαϊκής διαμαρτυρίας.

Εκτός από τα ποιήματά του, ο Σκίπης είχε γράψει αρκετά θεατρικά, ανάμεσα στα οποία και η «Κυρά Φροσύνη» του 1929, όπως επίσης είχε μεταφράσει έργα του Ησιόδου και σύγχρονων ποιητών.

Έζησε για χρόνια στη Γαλλία, όπου συνδέθηκε με φιλία με τον Ζαν Μορεάς (Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο) και τον Φρεντερίκ Μιστράλ. Πέθανε το 1952 στο Ρονιάκ της Γαλλίας.

Στίχους του μελοποίησε δύο φορές ο Γιάννης Σπανός: Τα «Άσπρα καράβια» που τραγουδάει ο Μιχάλης Βιολάρης με την Καίτη Χωματά και το «Ήρθε εψές που τραγουδάει ο Βιολάρης.