Μήπως έχει αλλάξει κάτι;

Εδώ και 24 ώρες περίπου, υπάρχει μια αίσθηση ότι «κάτι αλλάζει» σε σχέση με τα «πανδημικά μέτρα», αλλά και τη στάση του κόσμου, στον τρόπο που προσαρμόζεται.

Για την ακρίβεια, υπάρχει η αίσθηση ότι ακόμα και η κυβερνητική στάση για τις κρίσιμες εβδομάδες του Απριλίου, μετατράπηκε σε μια πιο χαλαρή θεώρηση και μια προετοιμασία για σταδιακά ανοίγματα επιχειρήσεων και δραστηριοτήτων, μετά την Κυριακή του Θωμά.

Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, ο οποίος έχει πάντως υποπέσει σε αρκετές «επαμφοτερίζουσες» δηλώσεις το τελευταίο διάστημα, σε τηλεοπτικές του δηλώσεις το πρωί της Μ. Τετάρτης είπε μεταξύ άλλων ότι εξετάζεται ο τρόπος επαναφοράς και θα ανακοινωθεί πριν από τις 27 Απριλίου. Την τελική απόφαση, την έχει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως άλλωστε και σε όλες τις μέχρι τώρα αποφάσεις (γι αυτό και κάποιες άλλαξαν από την αρχική τους εκδοχή).

Η Μεγάλη Τετάρτη στα Γιάννενα, είχε κίνηση. Η Ναπολέοντα Ζέρβα, λόγω και της φύσης της αγοράς (είδη πρώτης ανάγκης, διατροφικά, φαρμακεία κ.α.) έμοιαζε το πρωί με μια κανονική καθημερινή. Κίνηση, ένα συνεχές… pac man για να αποφευχθούν οι συνωστισμοί στα πεζοδρόμια, σχεδόν το κλασικό μποτιλιάρισμα, με τα οχήματα τροφοδοσίας κ.α.

Η μάλλον σπασμωδική κίνηση να κλείσει –ειδικά- το παραλίμνιο, καθώς και άλλοι ανοιχτοί χώροι «βόλτας», μοιάζει περισσότερο με πολιτική απόφαση και όχι μέτρο βασιζόμενο αποκλειστικά στις επιστημονικές επιταγές, καθώς ο συνωστισμός που πρέπει να αποφευχθεί παντού, «συγκεντρώνεται» σε άλλα, καθημερινά σημεία της πόλης.

Η αυξανόμενη κίνηση αφήνει μια αίσθηση χαλάρωσης, την οποία η κυβέρνηση ουσιαστικά επιτείνει, με την αλλαγή στάσης των πολιτικών της στελεχών, από τη Μ. Τρίτη. Την αρχή είχε κάνει ο πρωθυπουργός στο τελευταίο του διάγγελμα που εξήγγειλε τη σταδιακή «απεμπλοκή». Ενώ όμως κάθε μέρα στις 6, οι κ.κ. Τσιόδρας και Χαρδαλιάς επαναλαμβάνουν ότι «παραμένουμε σπίτι», ειδικά τις μέρες του Πάσχα, η βιασύνη, ειδικά για την επανεκκίνηση της (βαριά πληττόμενης) οικονομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με τα μέτρα που όσο και να διαφημίζονται ως τέτοια, δεν είναι καθολικά και επαρκή, δημιουργούν μια σχετική σύγχυση.

Αυτή η σύγχυση, μαζί με την έτσι και αλλιώς λογική ελπίδα ότι αυτή η ιστορία θα τελειώσει κάποτε, αυξάνει την κίνηση έξω. 

Και αυτό, ακούγεται στον αχό της πόλης. Εκεί που μας είχε εγκαταλείψει για αρκετές μέρες, τώρα πλέον επιστρέψει, διεκδικώντας τη θέση που του πήρε η ησυχία.