Η τελευταία δυναστεία

Οι Αιακίδες πήραν το όνομά τους από τον Αιακό, ο οποίος δεν ήταν Ηπειρώτης. Ωστόσο, οι τελευταίοι βασιλείς τους, ήταν αυτοί που διαφέντεψαν τους Μολοσσούς μέχρι το τέλος της μοναρχίας και τη διαδοχή από το Κοινό των Ηπειρωτών, κάπου στα μέσα του 3^ου αιώνα π.Χ.

Το όνομά τους επίσης, πήρε ένας απόκεντρος δρόμος των Ιωαννίνων, που διατρέχει την Κιάφα και τα Λακκώματα.

Ο Αιακός λοιπόν, ήταν από την Αίγινα και ήταν ημίθεος, γιος του Δία και της (νύμφης) Αίγινας. Ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Μυρμιδόνων, που ονομάστηκαν έτσι γιατί σύμφωνα με το μύθο, ο Αιακός ζήτησε από τον πατέρα του να στείλει τόσους κατοίκους στο νησί, όσα και τα μυρμήγκια που έβλεπε πάνω σε ένα δέντρο.

Πώς όμως οι Μυρμιδόνες έφτασαν στη Θεσσαλία και οι Αιακίδες στην Ήπειρο;

Ο Αιακός είχε τρεις γιους: τον Πηλέα, τον Φώκο και τον Τελαμώνα.  Μετά από μια σειρά… τυχαίων θανάτων, συνηθισμένων γενικά στο μυθολογικό και μη σύμπαν, ο Πηλέας κατέληξε στην Ιωλκό και έγινε ο γενάρχης του κλάδου των Αιακιδών που οδήγησε στον Αχιλλέα και το Νεοπτόλεμο.

Αυτός  ο τελευταίος, μετά τον Τρωικό πόλεμο, επέστρεψε στη Θεσσαλία, ο γιος του Μολοσσός όμως, εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο.

Στη δυναστεία ανήκε ο Αρύββας, ένας από τους πρώτους βασιλιάδες της, αλλά ο πιο γνωστός παραμένει ο εγγονός του, Πύρρος.

Ο τελευταίος της δυναστείας ήταν ένας επίσης Πτολεμαίος, ο οποίος σκοτώθηκε σε μικρή ηλικία. Η διάδοχη κατάσταση ήταν το Κοινό των Ηπειρωτών, μια συμμαχία που περιλάμβανε τους Μολοσσούς, τους  Χάονες, τους Θεσπρωτούς και άλλες φυλές.  Η συμμαχία διαλύθηκε από τον ύπατο Λούκιο Αιμίλιο Παύλο, τον Μακεδονικό όπως ονομάστηκε, καθότι οδήγησε τις ρωμαϊκές λεγεώνες στην οριστική νίκη και προσάρτηση της Μακεδονίας.