Εξήντα χρόνια μουσικόφιλα ζόμπι

Κάτι τέτοιες μέρες, εξήντα Απριλίους πριν, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος μιας μπάντας που είχε δημιουργηθεί πέντε χρόνια πριν, στο Χέρντφορτσάιρ: των Zombies.

Για να αντιληφθούμε πόσο παλιά είναι αυτή η ιστορία, ο Ροντ Άρτζεντ, ένας από τους φαραώ του βρετανικού ροκενρόλ, ήταν μόλις 16 χρονών όταν πρωτόπαιξε με τη μπάντα. Αποφάσισε να γίνει μουσικός από πολύ νωρίς και κάπου στα 10 του, τραγουδούσε στη χορωδία του καθεδρικού ναού στο St Albans. Στο σχολείο της περιοχής, γνωρίσε τον Πωλ Άτκινσον που είχε τα ίδια χούγια, όπως και τον Χιου Γκράντι.

Λίγο αργότερα μπήκε στη μπάντα ο Κόλιν Μπλάντστοουν και για να μην τα πολυλογούμε, το 1965 η Decca κυκλοφορούσε στην Αγγλία το πρώτο τους άλμπουμ: «Begin here» στην Αγγλία, «Zombies» στην Αμερική.

Τι είχε όμως αυτός ο δίσκος, μιας ομάδας πιτσιρικάδων;

Μα το She’s not there, φυσικά.

Εντάξει, είχε και άλλα, αλλά κατά βάση, είχε κομμάτια που έγραψαν οι ίδιοι. Είχαν βέβαια και διασκευές όπως το Summertime, πολύ καιρό πριν το επανασυστήσει η Τζόπλιν ή το You ‘ve Really Got a Hold on Me του Σμόκι Ρόμπινσον, παιγμένο μαζί με το Bring it On Home to Me του Σαμ Κουκ.

Είχε επίσης το Road Runner του Μπο Ντίντλι, αλλά και το The Way I Feel Inside, που ο κόσμος το ξαναθυμήθηκε στο Life Aquatic του Γουές Άντερσον (εκεί, με τον καπετάν Στίβ Ζίσου).

Πάνω από όλα όμως, είχε το She’s not There, μια από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του ροκενρόλ. «Έγραψα το κομμάτι για τη φωνή του Κόλιν» είπε αργότερα ο Άρτζεντ, που σύνθεσε τους στίχους πάνω σε ένα κομμάτι του Τζον Λι Χούκερ.

Έκτοτε, το διασκεύασαν πολλοί: Ο Σαντάνα καμιά δεκαριά χρόνια αργότερα, στην πιο γνωστή ίσως εκδοχή του, αλλά και οι Vanilla Fudge σε μια από τις φευγάτες τους στιγμές, όπως και οι UK Subs σε ένα ανελέητο πανκ σφυροκόπημα.

Η μπάντα έβγαλε μόλις δύο δίσκους στη δεκαετία του ‘60, αν και η ικανότητά τους στη σύνθεση μελωδιών κόντραρε άνετα μεγαθήρια της εποχής. Αν αμφιβάλλετε, ακούστε και τον επόμενο δίσκο τους, όπου υπάρχει ένα τραγούδι που αποθεώθηκε ξανά στο πρώτο-πρώτο επεισόδιο των Friends…

Επέστρεψαν τελικά το ’90 και σήμερα, μπορεί να τους πετύχετε σε καμιά παμπ να παίζουν το She’s not There…