The Chair: Ακαδημαϊκό χιουμοράκι

Αυτή την εποχή, η πιο καλαίσθητη και αστεία σειρά του Netflix που βυθίζεται όλο και περισσότερο στη μετριότητα και στη blockbusting αισθητική, την οποία όμως δεν την καταφέρνει με ναυάγια όπως η Τρίτη σεζόν Casa de Papel, είναι το The Chair.

Είναι αστεία, είναι στυλάτη, λέει διάφορα πραγματάκια για τα σύνδρομα της εποχής μας και το πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και μιλάμε γι αυτά.

Και το κάνει με τον πιο ανύποπτο τρόπο: την ιστορία μιας κοσμήτορα φιλοσοφικής στις ΗΠΑ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά εδώ:

Τα τμήματα φιλολογίας, γλωσσικών και λογοτεχνικών σπουδών σε όλο τον κόσμο βρίσκονται σε κρίση. Θα το έχετε διαπιστώσει κοιτώντας στις πρόσφατες βάσεις άλλωστε. Δεν είναι απλά το ελληνικό σύνδρομο του «γίνομαι εκπαιδευτικός-διορίζομαι» που τόσο εκδικητικά έστρεψε εναντίον των εκπαιδευτικών η εξουσία. Είναι ότι η ίδια η επιστήμη «αφοπλίζεται» και οδηγείται σε μονοδιάστατες αντιλήψεις και χειρισμούς. Και η «βυζαντινή καμαρίλα» στις Φιλοσοφικές όλου του κόσμου, υπήρχε before it was cool αλλού, ως γνωστόν.

Το The Chair όμως κάνει πλάκα με αυτή την ακαδημαϊκή αντίληψη και την πάγια ανάγκη ενός ακαδημαϊκού οργανισμού με ιστορία, να παραμείνει στη ζωή. Η Σάντρα Ο είναι απολαυστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά σημαντικό βάρος σηκώνει ο Τζέι Ντιπλά.

Αυτός, είναι ο ένας από τους δύο αφους Ντιπλά, που μέχρι να υπογράψουν ένα μεγαθηριώδες συμβόλαιο με το Netflix, είχαν προκαλέσει αρκετές θετικές εκπλήξεις με το Βaghead, αλλά και το «Τζεφ». Πρόκειται για τους προαλειφόμενους «αφους Κοέν της νέας εποχής», αν και μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει ότι μπορούν να φτιάξουν «Πέρασμα του Μίλερ»…

Τέλος πάντων, το Chair αξίζει την προσοχή σας. Ειδικά αν έχετε περάσει από Αρχαία Ελληνική Ι και ΙΙ σε γραμματεία, φιλοσοφία κ.λπ κ.λπ.