Από διδακτορικά, καλά πάμε…

Ένας από τους τομείς όπου όντως, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είναι «στην πρώτη γραμμή», είναι ο ρυθμός «παραγωγής διδακτόρων».

Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, το 2015, την πιο πρόσφατη δηλαδή χρονιά για την οποία υπάρχουν στοιχεία, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ήταν έβδομο στην αναγόρευση διδακτόρων, με το 5,7% του συνολικού αριθμού σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια. Μπροστά του, ήταν ιδρύματα όπως το Καποδιστριακό και το ΑΠΘ που έτσι και αλλιώς, αντιπροσωπεύουν σχεδόν το μισό φοιτητικό πληθυσμό της χώρας, και πίσω του, πανεπιστήμια όπως το Πάντειο, το ΠΑΜΑΚ (που έχει το δεύτερο μικρότερο ποσοστό από το τέλος), το Πολυτεχνείο Κρήτης κ.α.

Πριν πάντως γίνουν βιαστικές εκτιμήσεις περί «αριστείας» κ.λπ. επισημαίνεται ότι υπάρχει πάντα μια αναλογία με το φοιτητικό πληθυσμό, καθώς και με τα επιστημονικά πεδία που θεραπεύονται σε κάθε ίδρυμα. Όπως και στην περίπτωση των «διεθνών κατατάξεων», έτσι και εδώ, η ποσοτική σύγκριση είναι σχεδόν πάντα κακός σύμβουλος…

Στα Γιάννενα, τα περισσότερα διδακτορικά απένειμε η Ιατρική και αμέσως μετά ακολούθησε η σχολή Θετικών Επιστημών. Αναλυτικά, η κατανομή των 104 νέων διδακτόρων του 2015 έχει ως εξής:

Συνολικά (και οριακά) οι περισσότεροι διδάκτορες είναι άντρες, ενώ ο μέσος χρόνος ολοκλήρωσης της εργασίας είναι έξι χρόνια.

Ένα σχεδόν… τραγικό στατιστικό, είναι ότι μόλις το 36% χρηματοδοτεί με κάποιον «ενδοακαδημαϊκό» τρόπο τις σπουδές, δηλαδή με κάποια υποτροφία από Ελλάδα ή θέση διδακτικού προσωπικού. Ο χώρος των υποψηφίων διδακτόρων και ερευνητών, είναι ένας από τους πιο κακοπληρωμένους στην Ελλάδα, με τους ανθρώπους αυτούς να εργάζονται είτε για πολύ λίγα, είτε για καθόλου χρήματα, βγάζοντας κανονικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο. Συνήθως, η ακαδημαϊκή κοινότητα και ειδικά οι καθηγητές τους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αντιμετωπίζουν αμήχανα ή αδιάφορα το φαινόμενο.